کاربست اصول نوشهرگرایی درجهت پایداری محلات شهری

محلات شهری درگذشته، ازکیفیت محیطی وپایداری بالاوسرزندگی و امنیت اجتماعی بسیاربالایی برخورداربودندکه امروزه باورود شهرسازی عصرمدرن برساختارشهرسازی کهن ایرانی و استفاده ازاتومبیل درشهرها، محلات به تدریج جایگاه سنتو هویت بومیخودرا ازدست داده اند. اصول نوشهرگرایی نگرش نوین دربرنامه ریزی شهری درصدداست تامراکزشهری ومحلات سنتی که دچار زوال وفرسودگی شده و به حال خودرها شده اند راباتمهیداتی ویژه پایداری وکیفیت محیطی و نیزسرزندگی را مجددا به محلات بازگرداند. رویکردنوشهرگرایی درواقع واکنشی نسبت به پراکندگی شهرها ورشدافقی بوده ودرجهت مقابله با جوامع اتومبیل محور همواره باتاکید برخصوصیات کالبدی سنتی درپی دستیابی به اهداف شهرگرایی سنتی ازطریق راهکارهای اجرایی درپاسخ به مشکلات ومعضلات محلات شهری معاصربوده است. هدف اصلی پژوهش، بکارگیری اصول نوشهرگرایی درجهت دستیابی به پایداری درمحلات شهری وتقویت وحفظ ارزشهای بومی و سنتی میباشد. روش تحقیق حاضربه لحاظ هدف پژوهشی کاربردی بوده وازمنظر روش شناختی بصورت توصیفی میباشد که به لحاظ گردآوری اطلاعات نیز ازطریق روشکتابخانهای صورت گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که بهره گیری ازاصول نوشهرگرایی و راهکارهای اجرایی آن، علاوه برحفظ ارزش های بومی وهویت تاریخی وتوجه به مقیاس انسانی وتقویت ساختارهای سنتی محلات میتواند معضلات و مشکلات محلات امروزی راکه بصورت اتومبیل محور وکاربریهای پراکنده ونامنظم و با تراکم پایین بوده را حل نموده ودرجهت نیل به اهداف توسعه پایدارگام بلندی درطراحی برنامه ریزی محله های شهری برداشته می شود.