مطالعه جامعه شناختی نابرابری حقوق شهروندی در مولفه های دسترسی به انواع سرمایه با تاکید بر پایداری اجتماعی فرهنگی در شهر

فضای شهری، به عنوان تجلیگاه زندگی، باید نیازهای اجتماعی شهروندان را برآورده سازد. اما امروزه در ایران و جهان فضاهای شهری شرایط مناسب برای القای حس امنیت، تعلق مکان؛ آسایش روانی و برقراری تعاملات اجتماعی محسوب نمی شود و با چالش های در زمینه کارکردی و ساختاری رو به رو بوده است. بنابراین نیازمند سیاستگذاری های است که بتوان با آسیب های حاصل از آن مقابله کرد. مقاله حاضر به بررسی نابرابری حقوق شهروندی با رویکرد دسترسی به انواع سرمایه در تعامل فضای شهری میپردازد. حال سوال اصلی پژوهش این است که عدم دسترسی شهروندان به منابع سرمایه چه تاثیری بر نابرابرهای اجتماعی در تعامل کنشگران داشته است؟ عوامل اصلی پیدایش این آسیب چیست؟ در جستجوی پاسخ به سوال مطرح شده از این فرضیه کمک گرفته شد که نابرابرهای اجتماعی در ایران تحت تاثیر تمرکز مولفه های دسترسی به انواع سرمایه شکل گرفته است و حداقل سه عامل عینی، به عنوان ابزازی شدن در زمینه های سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و سرمایه اقتصادی در تفوق نابرابری اجتماعی در فضای شهری نقش اساسی را ایفا کرده اند. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی میباشد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مجموعه ی مقالات علمی انجام گرفته است. پیشنهاد پژوهش بر مبنای همین فرضیه جهت برون رفت از چنین ساختاری این است که هر چه دسترسی افراد به سرمایه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی به عنوان مولفه های پایدار فرهنگی در شهر افزایش یابد از نابرابری در تعاملات فضای شهری کاسته میشود و بر عکس.

کلیدواژه ها:

نابرابری حقوق شهروندی ، سرمایه ، پایداری اجتماعی فرهنگی