ارزیابی اختصاصات مخزنی و لیتولوژی سازند آسماری در میدان نفتی منصوری

ارزیابی اختصاصات مخزنی شامل مطالعه پارامترهای پدرو فیزیکی این نظیر تخلخل، نفوذپذیری و اشباع سیالات، تغییرات لیتولوژیکی نسبت عموم و اختصاصات اپیدوت کربنی از جمله ضخامت مفید، غیرمفید و ستون مفید هیدروکربوری است. سنگ‌های کربناتی همراه با ماسه سنگ ها، سنگ‌های مخزنی نفت و گاز عمده‌ای را در دنیا تشکیل می‌دهند. مخزن آسماری میدان نفتی منصوری از جمله مخازن کربنات تر شیری ایران است که در 40 کیلومتری جنوب اهواز قرار دارد. این مخزن هشت زون تقسیم شده کهر لزوماً دارای لیتولوژی عمده مخازن (ماسه سنگ، سنگ آهک و دولومیت) وجود دارد. مطالعه لیتولوژی و تأثیر آن‌ها بر پارامترهای پتروفیزیکی مخازن از اهمیت زیادی برخوردار است. بررسی مقاطع نازک و نمودارهای چاه پیمایی حاکی از آنست که زون یک عمدتاً کربنات (آهکی و آلونیتی) زونهای دو، چهار، سن و پنج عمدتاً ماسه سنگی (بخش ماسه سنگی اهواز) زون شش مخلوطی از سنگ آهک، دولومیت، ماست و شیل و زونهای هفت و هشت آهکی در شیلی است. بر اساس ارزیابی‌های به عمل آمد زون دو با بیش از 80% ماسه بیشترین ستون مفید هیدروکربنی ، ضخامت خالص و نسبت ضخامت خالص به کل را دارا بوده و نزد اشباع آب کم آن (حدود 20% برای زون‌های مفید) بهترین کیفیت مخزنی را در بین زون‌های دیگر دارا می‌باشد. پس از آن زون‌های سه بر یک از کیفیت مخزنی مناسب‌تری برخوردارند. از آنجایی که زون‌های چهار تا هشت 30 سطح تماس آب و نفت قرار دارند،زون تولیدی نبوده و از کیفیت مخزنی پایینی برخوردارند. میزان دو بهترین لای تولیدی نفت از نظر پارامترهای پتروفیزیکی به شمار می‌رود.