پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس تحمل پریشانی در زنان متاهل شاهین شهر

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس تحمل پریشانی در زنان متاهل شهر شاهین شهر بوده است . روش پژوهش همبستگی از نوع همبستگی و پیش بینی است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل ساکن در شهر شاهین شهر بوده که از بین آنها تعداد ۲۰۰ نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه دموگرافیک ، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر (۱۹۷۶)، و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز گاهر (۲۰۰۵) بوده است . تجزیه و تحلیل دادهها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. محاسبات آماری این پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۴ و نرم افزار آماری AMOS، نسخه ۲۴ انجام گرفته است . نتایج تحقیق نشان داد که بین تحمل پریشانی با سازگاری زناشویی رابطه معنی داری دارد (۰۰۱/۰ (P< به گونه ای که با افزایش تحمل پریشانی ، سازگاری زناشویی نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

تحمل پریشانی ، سازگاری زناشویی