بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای فرزند پروری مثبت به مادران بر مهارتهای فرزندان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای فرزند پروری مثبت به مادران بر مهارتهای فرزندان در فرزندان انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل تمام نوجوانان و مادران شهر مشهد در اردیبهشت سال ۱۴۰۰ بودند که از میان آنها ۳۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵) نفر) و کنترل (۱۵) نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایشی به مدت ۸ جلسه درمان هفتگی ۹۰ دقیقه ای تحت درمان قرار گرفت و گروه گواه طی این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه مهارتهای ارتباطی جرابک (۲۰۰۴) بود که به منظور جمع آوری اطلاعات در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بر روی آزمودنی ها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد، آموزش مهارتهای فرزند پروری مثبت به مادران بر مهارتهای ارتباطی فرزندان تاثیر دارد (۰٫۰۵p‹)؛ لازم به ذکر است، ماندگاری اثر درمان بعد از دو ماه حفظ شده است (۰٫۰۵p‹) بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت به مادران باعث افزایش مهارتهای ارتباطی فرزندان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است.