فروپاشی آمفیبول ها و بیوتیت ها در مایک ماها و اهمیت پترولوژیکی آن

فروپاشی آمفیبولی ها و بیوتیت ها در موج ماها و تشکیل کانی‌های بی‌آب ( پلاژیوکلاز ، پیروکسن ، الیوبن ، فلدسپات پتاسیک ، فلدسپاتوئید ، اسپینل ) را می‌توان با تغییر ناگهانی فشار مادها در دمای نسبتاً ثابت ( ISOTHERMAL DECOMPRESSION ) تعبیر نمود. این تغییر شرایط به خوبی با راهیابی مایک مازه اعماق قابل توجه به سطح زمین بر اثر فراهم شدن مقابر خروج (تشکیل یا تجدید فعالیت خط واره های عمیق پی سنگی) بخوبی قابل توجیه است. شواهد سنگین کشتی این پدیده عبارتست از: 1- تجمع کار نهایی مانند پلاژیوکلاز ، پیروکسن ، الیوبن ، فلدسپات پتاسیک ، فلدسپاتوئید (در مورد فروپاشی آمفیبولی ها) و انباشته شدن نقاطی هستند از ارتوپیروکسن و فلدسپات پتاسیم و اسپینل (در مورد فروپاشی بیوتیت) 2- وجود بقایای از آمفیبولی و بیوتیت در درون پرچم‌های کانی‌های مذکور. فروپاشی کانی‌های آبدار می‌تواند در توجیه بعضی از مسائل پترولوژی ماگماها مانند علت ایجاد گلومروپرفیرها ، تشدید پدیده انتقال گازی ، تسهیل نامیژاکی ( IMMISCIBILITY ) و توجیه وقفه دالی ( DALI GAP ) و .....راه‌حل‌های مناسبی ارائه دهد.