تاثیر توافق نامه های تجاری اتحادیه اروپا بر امنیت غذایی ایران

امنیت غذایی ، به عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار، در عصر جهانی شدن با چالش های جدیدی روبرو شده است . توافق نامه های تجاری بین المللی ، به ویژه آنهایی که توسط بلوکهای اقتصادی قدرتمندی چون اتحادیه اروپا منعقد می شوند، می توانند تاثیرات عمیقی بر بازارهای جهانی مواد غذایی و به تبع آن، امنیت غذایی کشورهای ثالث داشته باشند. در این راستا، مسئله اصلی این پژوهش ، بررسی چگونگی تاثیرگذاری توافق نامه های تجاری اتحادیه اروپا بر امنیت غذایی ایران است .هدف این مطالعه ، تحلیل جامع مکانیسم های تاثیرگذاری این توافق نامه ها بر شاخص های امنیت غذایی ایران و ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت امنیت غذایی کشور در چارچوب رژیم های تجاری موجود است . این پژوهش با بهرهگیری از نظریه رژیم های بین المللی به عنوان چارچوب نظری، و با استفاده از روش تحلیل اسناد، تحلیل گفتمان و تحلیل محتوای کیفی به بررسی موضوع می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که توافق نامه های تجاری اتحادیه اروپا از طریق تغییر در قیمت های جهانی مواد غذایی ، الگوهای تجاری، استانداردهای کیفی و ایمنی غذایی ، و اثرات اقتصاد کلان، بر امنیت غذایی ایران تاثیر می گذارند. گشودگی تجاری می تواند ضمن بهبود دسترسی به مواد غذایی و کاهش قیمت ها، چالش هایی را نیز برای تولیدکنندگان داخلی ایجاد کند. نقش سازمانهای بین المللی در شکل دهی به رژیم های تجاری و امنیت غذایی نیز مورد بررسی قرار گرفته است . این پژوهش راهکارهایی برای بهبود امنیت غذایی ایران در چارچوب رژیم های تجاری موجود ارائه می دهد، از جمله تقویت دیپلماسی تجاری، بهبود زیرساخت ها، ارتقای استانداردها و توسعه مکانیسم های حمایتی هدفمند. این پژوهش بر ضرورت اتخاذ رویکردی جامع و چندبعدی در سیاست گذاری امنیت غذایی تاکید می کند، با این استدلال که در دنیای به هم پیوسته کنونی ، امنیت غذایی یک کشور را نمی توان جدا از روندهای جهانی و رژیم های بین المللی حاکم بر تجارت مورد بررسی قرار داد.