مطالعه ای بر چارچوب بندی حکمرانی برای یک فناوری نوظهور مورد بحث (بینش هایی از سیاست هوش مصنوعی)

هوش مصنوعی به عنوان یک فناوری پیشرفته، تاثیرات گستردهای بر سیاست بین الملل دارد. با توجه به پیچیدگیموجود در فناوری هوش مصنوعی، ممکن است ناپایداری در تصمیم گیری ها و رفتارهای کشورها افزایش یابد. این مقالهبه بررسی این موضوع می پردازد که چگونه حاکمیت در اسناد خطمشی هوش مصنوعی به عنوان راهی برای حل و فصلمناقشات عمومی پیرامون هوش مصنوعی طراحی شده است. این بر اساس مطالعات حاکمیت فناوری های نوظهور،مفهوم چارچوب بندی خط مشی، و تجزیه و تحلیل ۴۹ سند سیاستی اخیر اختصاص داده شده به هوش مصنوعی استکه در زمینه هیاهوی فناوری آماده شده اند که انتظار پیشرفت سریع هوش مصنوعی را دارد که اقتصاد و جامعه را بهطور اساسی تغییر میدهد. تبلیغات در مورد هوش مصنوعی با جنجال عمومی عمده در مورد اثرات مثبت و منفی هوشمصنوعی همراه است. در پس زمینه این مناقشه سیاستی، حکمرانی به عنوان یکی از چارچوب هایی ظاهر می شود کهمشکلات را تشخیص می دهد و نسخه هایی را ارائه می دهد. بر این اساس، حاکمیت فعلی که با انحصار تعداد کمی ازشرکتهای بزرگ مشخص میشود، به عنوان یکی از دلایل مشکلاتی از جمله عدم توجه به نیازها و نگرانی هایاجتماعی نشان داده میشود. برای رسیدگی به این مشکلات، چارچوب حاکمیتی در اسناد خط مشی هوش مصنوعی،نقش های فعال و مشارکتی بیشتری را به دولت و جامعه اختصاص می دهد. در میان مناقشات عمومی، نقش ترویج وتسهیل توسعه هوش مصنوعی به ایالت اختصاص داده شده است و در عین حال ضامن کاهش ریسک و توانمندسازیمشارکت اجتماعی است. انتظارات بالا به تعامل عمومی با افراد مختلف به عنوان راهی برای افزایش تنوع، نمایندگی وبرابری در توسعه و استفاده از هوش مصنوعی اختصاص داده شده است. در حالی که این چارچوب حاکمیتی ممکناست جذابیت هنجاری داشته باشد، اما در مورد رسیدگی به برخی از چالشهای شناخته شده شیوه حکمرانیپیشنهادی مانند خطرات تسخیر توسط منافع شخصی یا مشکلات برای دستیابی به اجماع خاص نیست.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، حکومت ، سیاست ، فناوری نوظهور