آزمون چارچوب قابلیت اتکای حسابرس با استفاده از قضاوت اعتباردهندگان

در این تحقیق، چارچوب مفهومی قابلیت اتکای حسابرس در ایران آزمون شده که پیشترتوسط تیلور و همکاران ۲۰۰۳ ، ارائه و توسط دیزورت و همکاران ۲۰۰۹ ، اصلاح شدهاست. در این چارچوب با به چالش کشیدن، استقلال به عنوان سنگ بنای حرفه حسابرسی،بر مفهوم قابلیت اتکای حسابرس تاکید شده است. قابلیت اتکای حسابرس نیز متاثر از بی-طرفی، استقلال، درستکاری و مهارت حسابرس می باشد. ابزار تحقیق، پرسشنامه توزیع شدهدر سال ۱۳۹۳ و نمونه آماری شامل مدیران اعتباری بانک های خصوصی شهر تهران بود. نتایجتحقیق نشان داد که درستکاری حسابرس عامل مهم و موثر بر استقلال، بی طرفی و مهارتحسابرس است. همچنین درستکاری به عنوان زیر مجموعه بی طرفی، تاثیر غیرمستقیمی برقابلیت اتکای حسابرس، قابلیت اتکای صورت های مالی و ریسک عدم پرداخت شرکت دارد.همچنین ارائه خدمات غیرحسابرسی به صاحبکار، اگرچه از دیدگاه اعتباردهندگان استقلال وبی طرفی حسابرس را کاهش می دهد، اما تاثیر معنیداری بر قابلیت اتکای حسابرس و درنتیجه کیفیت حسابرسی ندارد. نتایج تحقیق، نیاز به انجام تحقیق در مورد استانداردهایحسابرسی و آئین رفتار حرفه ای موجود را همگام با تحولات جهانی نشان می دهد

کلیدواژه ها:

درستکاری ، مهارت ، استقلال ، بی طرفی ، قابلیت اتکای صورت های مالی