رابطه بین کمال گرایی با رضایت از زندگی در بین معلمان مقطع دبستان شهرستان آمل

کمال گرایی به عنوان یک ویژگی شخصیتی که با تمایل به داشتن انتظارات بالا و تلاش برای رسیدن به هدف های بی یایان همراه است، میتواند تاثیرات گسترده ای بر رضایت از زندگی فردی داشته باشد. معلمان مقطع دبستان نیز به عنوان گروهی از افراد که در حوزه ی آموزش و پرورش فعالیت میکنند، ممکن است تحت تاثیرات کمال گرایی و رضایت از زندگی قرار گیرند. بنابراین، بررسی رابطه بین کمال گرایی و رضایت از زندگی در معلمان مقطع دبستان میتواند اطلاعات مفیدی ارائه کند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین کمال گرایی با رضایت از زندگی در بین معلمان مقطع دبستان شهرستان آمل می باشد. روش تحقیق حاضر، از نظر هدف کاربردی، ازنظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر رویکرد، کمی میباشد. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه معلمان مقطع دبستان شهرستان آمل در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ می باشد. که تعدادآنها برابر با ۴۴۰۰ نفر بوده و با استفاده از جدول مورگان و فرمول کوکران، حداقل تعداد نمونه آماری برابر با ۳۵۱ می باشد. روش نمونه گیری تصادفی و طبقه ای بود. روش جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد. ابزار گرداوری اطلاعات در این تحقیق، پرسشنامه های استاندارد شامل: پرسشنامه چندبعدی کمال گرایی(هویت و فلت، ۱۹۹۱)، و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵) بود. همچنین، پایایی این پرسشنامه ها بر مبنای ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه پرسشنامه چندبعدی کمال گرایی ۰/۸۹، و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر ۰/۸۳ بود. آزمون های آماری در دو بخش توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS انجام شد. در بخش آمار استنباطی از آزمون همبستگی استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین کمال گرایی و رضایت از زندگی رابطه معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اهمال کاری معلمان ، رضایت از زندگی معلمان ، کیفیت آموزش ، روانشناسی آموزشی