بررسی تمرینات پلایومتریک بر عوامل تاثیرگذار اسپاسم عضلانی و فلوگوزیس

زمینه و هدف: اسپاسم عضلانی، خطر و تهدید بالقوه ای در ورزش قلمداد می شود که در آن شاخص های آسیبعضلانی و فلوگوزیس افزایش می یابند و موجب اختلال در عملکرد تمرینی و ورزشی می شوند. محققین یافته های متناقضی را درمورد تاثیر تمرینات پلایومتریک و سازگاری تمرینی آن بر شاخص های آسیب عضله و فلوگوزیس گزارش کرده اند. این مقاله مروری بر مطالعات متناقض و تاثیر شدتها و دوره های مختلف تمرینی بر شاخص های آسیب عضلانی و فلوگوزیس متمرکز شده است. روش کار: این مطالعه به صورت مروری به تحقیقاتی می پردازد که تاثیر تمرین پلایومتریک بر شاخص های آسیب عضلانی و فلوگوزیس را به شکل ادبیات مروری بررسی کرده اند.یافته ها: تحقیقات موجود درمورد تاثیر تمرین پلایومتریک بر شاخص های آسیب و فلوگوزیس متناقض است. برخی محققین مشخص کرده اند، تمرین پلایومتریک می تواند باعث افزایش شاخص های اسپاسم عضلانی و فلوگوزیس شود که این امر بستگی به شدت و مدت فعالیت بدنی دارد، درحالیکه محققین دیگر هیچ تغییری را در سطوح شاخص های اسپاسم عضلانی و فلوگوزیس گزارش نکرده اند. نتیجه گیری: مرور حاضر مشخص می کند که یک وهله تمرین پلایومتریک موجب افزایش شاخصهای آسیب و التهاب عضلانی می شود و بایستی تمرینات پلایومتریک با شدت و مدت تمرینی مناسب انجام گیرد تا موجب سازگاری درازمدت شاخص های آسیب عضلانی و التهابی به این نوع تمرینات شود

کلیدواژه ها:

تمرین پلایومتریک ، اسپاسم عضلانی ، فلوگوزیس ، سازگاری تمرینی