زنان روستایی: کلیدهای مدیریت اقتصادی پایدار در جوامع محلی

عدم توازن اقتصادی در سکونتگاه های روستایی کشورهای درحال توسعه، چالشی اساسی است که به بروز مشکلاتی مانند فقر و بیکاری منجر می شود. این وضعیت باعث ایجاد بحث هایی در خصوص پایداری اقتصادی و تنوع بخشی به منابع درآمد شده است. پایداری اقتصادی به معنای مدیریت منابع به گونه ای است که نیازهای نسل حاضر را بدون آسیب به منابع آینده تامین کند. کشاورزی و دامداری به عنوان مشاغل اصلی روستاییان، به شدت تحت تاثیر نوسانات محیطی و رکود کشاورزی قرار دارند. در این راستا، مشارکت زنان در فعالیت های اقتصادی و اجتماعی به عنوان عاملی کلیدی در توسعه پایدار مطرح می شود. بااین حال، موانع مختلفی مانند دسترسی محدود به آموزش و تبعیض های اجتماعی، مانع از این مشارکت می شود. بهبود کیفیت زندگی در جوامع روستایی نیازمند شناسایی موانع و تقویت ظرفیت های اقتصادی زنان است. کارآفرینی سبز می تواند با ایجاد شغل مناسب برای زنان روستانشین، به دستیابی به معیشت پایدار و کاهش تخریب منابع طبیعی کمک کند. پیشینه تحقیقات نشان می دهد که توانمندسازی زنان تاثیر قابل توجهی بر بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی جوامع روستایی دارد. این پژوهش با بررسی عوامل موثر بر توانمندسازی زنان و بهبود وضعیت اقتصادی جوامع روستایی، به شناسایی موانع و فرصت ها پرداخته و راهکارهایی برای بهبود مدیریت اقتصادی و توسعه پایدار ارائه می دهد. نتایج تحقیق نشان می دهد که روستاها به عنوان اجزای کلیدی در توسعه پایدار، نقش حیاتی در تامین امنیت غذایی، کاهش وابستگی به واردات، و ایجاد اشتغال دارند. به منظور تحقق اهداف توسعه پایدار و بهبود کیفیت زندگی در جوامع محلی، ضرورت دارد که برنامه ریزی ها و سیاست ها به گونه ای طراحی شوند که موانع موجود را کاهش دهند و شرایط لازم را برای ارتقاء نقش زنان فراهم آورند. در نهایت، دو راهکار کلیدی شامل توسعه برنامه های آموزشی و کارآفرینی سبز و تسهیل دسترسی به منابع مالی و حمایت های دولتی برای بهبود وضعیت زنان روستایی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی زنان ، کارآفرینی سبز ، مدیریت روستایی ، توسعه پایدار ، منابع طبیعی