کمی سازی پاسخ جوانه زنی دو رقم چغندرقند به دما و شوری: مدلهای رگرسیون غیرخطی

این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش شوری و دماهای مختلف بر جوانه زنی و تعیین دماهای کاردینال جوانه زنی (دمای پایه، مطلوب و بیشینه جوانه زنی) دو رقم چغندرقند انجام شد. تیما­رهای آزمایشی شامل سطوح مختلف تنش شوری (۰، ۴۰، ۸۰، ۱۲۰ و ۱۶۰ میلی مولار) و دماهای مختلف (۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۳۰، ۳۵، ۴۰، ۴۵ و ۵۰ درجه سانتی گراد) بود. مدل سیگموئیدی سه پارامتره جهت تعیین زمان رسیدن به ۵۰ درصد جوانه زنی استفاده شد. نتایج نشان داد که دما و تنش شوری بر درصد جوانه زنی و سرعت جوانه زنی اثرگذار بود. به طوری که، با افزایش دما، درصد و سرعت جوانه زنی تا دمای مطلوب افزایش یافت و با افزایش تنش شوری، درصد جوانه زنی و همچنین سرعت جوانه زنی کاهش یافت. درصد و سرعت جوانه زنی در رقم بریجیتا بیشتر از رقم شکوفا بود. با توجه به پارامترهای RMSE، CV، R۲، SE مناسب ترین مدل برای هر دو رقم چغندرقند مدل بتا بود. در رقم بریجیتا دمای پایه بین ۶۷/۳ الی ۵ درجه سانتی گراد، دمای مطلوب بین ۶۷/۱۶ الی ۳۵/۲۶ درجه سانتی گراد و دمای سقف بین ۱۰/۴۰ الی ۸۹/۴۰ درجه سانتی گراد و در رقم شکوفا دمای پایه بین ۸۸/۲ الی ۶۵/۵، دمای مطلوب بین ۱۱/۱۶ الی ۴۷/۲۶ درجه سانتی گراد و دمای سقف بین ۹۴/۳۹ الی ۹۴/۴۲ درجه سانتی گراد متغیر بود. نتایج به دست آمده نشان داد که درصد و سرعت جوانه زنی در رقم بریجیتا در شرایط تنش شوری و دماهای مختلف بالاتر از رقم شکوفا بود ولی از لحاظ دماهای کاردینال اختلاف معنی داری بین دو رقم وجود نداشت. بنابراین با استفاده از خروجی این مدل ها در دماهای مختلف می توان سرعت جوانه زنی را در پتانسیل های مختلف پیش بینی نمود.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، جوانه زنی ، چغندرقند ، مدل بتا ، مدل دو تکه ای ، مدل دندان مانند