شناسایی عناصر نوآوری مشارکتی به کمک فرا ترکیب

امروزه سازمان­ها دریافته­اند نوآوری پیش­شرط رقابت­پذیری و بقاست و از آن مهم تر این­که نوآوری در خلاء و بدون همکاری میسر نمی­شود؛ به­عبارتی، نوآوری مستلزم همکاری تعداد زیادی بازیگر بوده و صرفا داشتن ایده­ی فنی خلاقانه و از صفر تا صد آن را پروراندن نه به لحاظ اقتصادی به صرفه است، نه معمولا امکان پذیر. به این ترتیب، برای تحقق این مهم مفاهیم مختلفی در حوزه­ی مدیریت نوآوری شکل گرفت که در عمل، هریک به شکل ضمنی بر مجموعه­ای از عناصر تاکید دارند. نوآوری مشارکتی به­عنوان آخرین مفهوم تکامل یافته در این جریان نیز تلویحا عناصر و عواملی را برای موفقیت نوآوری همکارانه لازم می­داند. مطالعات موجود هریک بر بخشی از این عوامل متمرکز بوده و درضمن دسته­بندی صریحی برای عوامل اصلی شکل­گیری و موفقیت نوآوری مشارکتی وجود ندارد. این مقاله با هدف شناسایی و دسته­بندی این عوامل، پس از مرور رویکردهای موجود و سیر تکامل مفاهیم، با رویکردی کیفی و روش فراترکیب به بررسی مفهوم نوآوری مشارکتی و متغیرهای تاثیرگذار بر آن براساس مطالعات صورت گرفته می­پردازد. براساس نتایج به دست آمده، عوامل موثر بر نوآوری مشارکتی را می­توان در سه دسته­ی اصلی عوامل سازمانی، عوامل شبکه­ای و عوامل محیطی دسته­بندی کرد. ذیل متغیر سازمان، عوامل دامنه فعالیت، اندازه، قابلیت های پویا، سطح فناوری و تخصص، ذیل متغیر شبکه عوامل نوع ساختار، قرابت جغرافیایی، فاصله قابلیت جذب اعضاء، تنوع تخصص، سطح اعتماد، تعداد اعضاء، اعتبار شبکه و نوع صنعت و ذیل متغیر محیط، عوامل دولت، زیرساخت مالی، زیرساخت تحقیقاتی، زیرساخت اطلاعاتی، خبرگی مشتری و بازار کار شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، شبکه ، خوشه صنعتی ، قرابت جغرافیایی