بررسی تغییرات مکانی – زمانی خشکسالی محدوده حوضه آبریز دریاچه ارومیه

بررسی خشکسالی با دیدگاه مکانی و تغییرات زمانی یک رویکرد اصلی برای شناسایی خشکسالی و ویژگی های آن است . از این رو، با توجه به مزیت شاخص چند متغیره SPEI در بررسی اثرات دما علاوه بر بارش و ماهیت چند زمانی آن، استفاده از این شاخص قابل توجیه است . توزیع مکانی خشکسالی با استفاده از شاخص SPEI ۳ ماهه در بازه زمانی بلند مدت ۵۰ ساله (۲۰۲۰-۱۹۷۱) باتقسیم بندی حوضه آبزیز دریاچه ارومیه به سه ناحیه غیراستانی جنوبی ، شرقی و غربی و با کمک منحنی های شدت-مساحت -فرکانس (SAF) تحلیل گردید. منحنی های SAF در خصوص خشکسالی با دورههای بازگشت ۵، ۱۰، ۲۵،۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ ساله روی نواحی مختلف بررسی شد. براین اساس، منحنی مربوط به ناحیه جنوبی سختی بیشتری را در مقیاس زمانی ۳ ماهه نسبت به ناحیه های دیگر نمایش می دهد. درحالی که نتایج نشان دهنده تفاوت مشهود خشکسالی های شدیدتر در ناحیه جنوبی و همچنین پیشروی سختی خشکسالی های این ناحیه به ناحیه غربی است .علاوه بر این ، تمامی سری های زمانی نشان دهنده گسترش خشکسالی ها، از نواحی جنوبی به سمت غرب حوضه و با شدت کمتری به سمت شرق حوضه است . در ادامه با بهره گیری از آزمون من -کندال در هر سه ناحیه این حوضه روند معنی دار مشاهده شد. با ارزیابی نوع روند با کمک برآوردگر شیب سن در کل حوضه روند کاهشی تشخیص داده شد.

کلیدواژه ها:

حوضه آبریز دریاچه ارومیه ، تغییرات مکانی -زمانی خشکسالی ، منحنی های شدت-مدت-فرکانس ، روند خشکسالی ، SPEI