بررسی تاثیر عملکرد لبه سازه ای بر میزان ظرفیت باربری و نشست پی های دایره ای واقع بر خاکهای رسی

وجود محدودیت پی های سطحی از نظر ظرفیت باربری و نشست در خاکهای نرم رسی، بیانگر اهمیت بررسی عملکرد استفاده از لبه در محیط پی سطحی تحت عنوان پی های لبهدار میباشد. لبه سازه ای با نفوذ درون خاک، محصورسازی جانبی و انتقال بار از لایه های نرم به مقاوم میتواند رفتار باربری پی های سطحی را بهبود ببخشد. پی های لبهدار با محدودیتهای اجرایی کمتر نسبت به پی های عمیق، در کاربریهای مختلف همچون دریا، سواحل و خشکی مورد توجه میباشند. هدف اصلی مطالعه، ارزیابی عملکرد لبه در میزان بهبود ظرفیت باربری و کاهش نشست پی های سطحی بدلیل محصورسازی جانبی خاک توسط مدلسازی عددی میباشد که پارامترهای مختلف قطر پی، نسبت عمق لبه، مقاومت زهکشی نشده، زبری سطوح فصل مشترک، درجه ناهمگنی خاک و عمق بستر سنگی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج، نشان دهنده بهبود مناسب عملکرد پی های سطحی از نظر افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست میباشد، طوری که میزان بهبود با افزایش نسبت عمق لبه، زبری سطوح پی و کاهش مقاومت برشی رس افزایش پیدا میکند. نمودارهای بدون بعد برحسب نسبت ظرفیت باربری و ضریب کاهش نشست جهت تخمین عملکرد پی های سطحی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

لبه ، ظرفیت باربری ، محصورسازی جانبی ، پی لبه دار.