بررسی قراردادهای خدمات و ساخت از دیدگاه حقوق خصوصی نوین

قانون مدنی ایران گذشته ای افتخار آمیز و بالنده داشته است اما پس از گذشت حدود یک قرن از تدوین ، از قوانین مدرن دنیا عقب مانده است و این عقب ماندگی به خصوص در قراردادهای خدمات و ساخت که در دنیای امروز نقشی مهم در توسعه کشورها دارند مشاهده می شود. این مقاله نشان داد که قانون ایران از ابتدا تا انتهای یک قرارداد خدمات دچار کاستی است ، یعنی در تمامی مراحل عقد که عبارتند از: مرحله تشکیل قرارداد و تعهدات اطراف عقد و اجرای تعهد و پایان عقد. ماهیت قراردادهای نوین خدمات و ساخت در قانون شناسایی نشده که با ارجاع به اصل آزادی قراردادها در حقوق اسلام و ایران این نقیصه قابل حل است . شیوههای نوین ارزیابی تعهدات و تعیین بها که در قانون کنونی با مشکل غرری بودن مواجه است با توجه به مبانی حقوق اسلامی قابل اصلاح و توسعه است زیرا توجه اصلی حقوق اسلامی به عقلایی بودن یک پیمان و نداشتن خطری است که از نظر خردمندان قابل نکوهش باشد. این روشها در میان عقلای دنیا امری متعارف و مستحسن است . شیوه طولی بودن اجبار و فسخ در قانون مدنی برای همه قراردادها به خصوص عقود مستمر دشواری ساز است و براساس نظرات فقها و سیره عقلا قابل قبول نیست و باید اصلاح گردد. با توجه به تبیین انواع خسارات در حقوق مدرن و باز شدن و تنقیح »موضوع«، احکام قانون مدنی در زمینه پذیرش مطالبه ی انواع خسارتهای قراردادی نیازمند تکمیل و اصلاح است .

کلیدواژه ها:

حقوق ساخت ، قرارداد خدمات ، اصلاح قانون مدنی ، حقوق ساختمانی ، خسارت ، نقض تعهد ، اجرای تعهد