پیش بینی خستگی از شفقت مادران دارای فرزند معلول براساس روابط والد-کودک با میانجیگری استرس والدینی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خستگی از شفقت مادران دارای فرزند معلول براساس روابط والد-کودک با میانجیگری استرس والدینی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام مادران دارای فرزند معلول ساکن در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود که از میان آنها ۲۰۰ نفربه روش نمونه برداری در دسترس و برخط انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خستگی از شفقت صابری و همکاران (۲۰۱۷)؛ پرسشنامه ارزیابی رابطه والد-کودک فاین و همکاران (۱۹۸۳) و پرسشنامه استرس والدینی شیرزادی و همکاران (۱۳۹۳) بود. برای تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد مدل ساختاری پژوهش با داده های گردآوری شده برازش دارد و خستگی از شفقت مادران دارای فرزند معلول براساس روابط والد-کودک با میانجیگری استرس والدینی پیش بینی می شود.

کلیدواژه ها:

استرس والدینی ، خستگی از شفقت ، روابط والد-کودک ، فرزند معلول ، مادران