بررسی عصب روانشناسی شناخت اجتماعی

شناخت اجتماعی به عنوان یک زمینه مستقل آموزشی در اواخر دهه ۱۹۸۰ ظهور کرد، زمانی که روانشناسان شناختی شروع به کاوش در مورد مکانیسم های مغزی زیربنای رفتار اجتماعی کردند. تا دهه ۱۹۷۰، روانشناسان اجتماعی تعامل بین عوامل اجتماعی و رفتار انسان و تاثیر آنها بر یکدیگر را بررسی می کردند. روانشناسان اجتماعی در مورد یادگیری، شکل گیری حافظه، نظریه خود، نسبت دادن و مفاهیمی مانند تعصب، کلیشه و نسبت دادن مطالعه کردند. در مقابل، روانشناسان شناختی در تلاش بودند تا مکانیزم های مغزی احتمالی را که زیربنای رفتار انسان هستند، درک کنند. تلاش برای درک اینکه چه فرآیندهای شناختی در مغز بر رفتار اجتماعی تاثیر می گذارد، چگونه چنین اطلاعاتی در مغز ذخیره و پردازش می شود، و چگونه مغز از خود و محیط اطرافمان معنا می سازد، منجر به ظهور شناخت اجتماعی به عنوان یک زمینه شد. شناخت اجتماعی از دو مکتب با سابقه روانشناسی-روانشناسی اجتماعی و شناختی-کمک می گیرد و کاربردهای آنها را برای رسیدن به درکی جامع تر و دقیق تر از انسان ترکیب می کند.در حالی که به دلیل وسعت این زمینه، اتفاق نظری در بین محققان در مورد بهترین تعریف جامع وجود ندارد، شناخت اجتماعی در ساده ترین شکل آن را می توان به عنوان«چگونگی تفکر افراد در مورد دیگران» و تاثیر آن بر تصوراتشان از خود و همچنین تعاملاتشان با دیگران تعریف کرد. شناخت اجتماعی یک فرآیند چند وجهی است که شامل چندین فرآیند و ساختار ذهنی است .

کلیدواژه ها:

عصب روانشناسی ، شناخت اجتماعی ، درک اجتماعی ، تصویربرداری عصبی