بکارگیری گونه جدید مقاوم به خشکی و شوری کنگر فرنگی در فضاهای سبز شهری مناطق نیمه خشک

استفاده از گونه های جدید در فضاهای سبز شهری مناطق خشک و نیمه خشک یکی از مناسبترین راهکارهای حفظ منظر شهری در شرایط محدودیت های اقلیمی می باشد. یکی از این گونه ها کنگرفرنگی با نام علمی Cynara scolymus می باشد. کنگرفرنگی با دارا بودن گل های بنفش و بزرگ از یک سو و برگهایی عظیم با طول بیش از یک متر ویژگی منحصر به فردی در بکارگیری در فضاهای گسترده و وسیع منظر شهری را داراست . بررسی های انجام شده بر روی این گونه وارداتی در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان بیانگر سازگاری و تحمل گیاه نسبت به شرایط محیطی بویژه شوری و خشکی بود. نتایج نشانداد که بیشترین مقادیر رشد گیاه در تیمار بدون تنش رطوبتی مشاهده شد با این وجود تفاوت معنی داری میان تنش های متوسط و شدید خشکی مشاهده نشد که این امر بیانگر امکان استفاده از آب کمتر نسبت به شرایط متوسط آبیاری بود. همچنین در بررسی اثرات شوری بر رشد گیاه مشاهده شد که این گیاه قادر است شوریهای تا ۸ دسی زیمنس بر متر را بخوبی تحمل کند. در مجموع تحقیقات انجام شده طی بر روی این گونه بیانگر وجود پتانسیل بالای بکارگیری این گونه در منظر سازی شهری مناطقی با محدودیت های خشکی و شوری است .

کلیدواژه ها:

کنگرفرنگی ، تنش محیطی ، فضای سبز