واکاوی مقتضای اصل اولی نسبت به حق حکومت در دوران غیبت

از مباحث مهمی که در ابتدای هر موضوع فقهی لازم است پیگیری شود، تاسیس اصل در آن مساله است تا در موارد شک، بدان تمسک شده و رفع تحیر گردد. از ضروریات حکومت در هر عصری و از اهداف ابتدایی تشکیل هر حکومتی، اطاعت از اوامر و نواهی آن و مشروع بودن تصرفات حکومت است، به عبارت دیگر هیئت حاکمه شرعا و قانونا حق استفاده از قدرت و سلطه سیاسی خویش را بر عموم مردم دارا می باشد، این مساله پیش می آید که در صورت فقدان ادله خاصه، حکومت و مردم چه وظیفه ای دارند و به عبارت فقهی، حکم اصل در این مساله چیست؟ در این مقاله به مقتضای سه اصل عملی – لفظی و عقلی پرداخته شده است و در نهایت به این نتیجه رسیده است که بر اساس این اصول، جز خداوند هیچ کسی به صورت طبیعی بر دیگری حق حکمرانی و ولایت ندارد. لازم به ذکر است این مقاله به شیوه داده های توصیفی – کتابخانه ای جمع آوری شده است.

کلیدواژه ها:

اصل اولی ، حکومت ، حکومت اسلامی ، دوران غیبت