نقش و جایگاه مدیریت شهری در احیاء و بازسازی بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی: محله آبکوه مشهد)

در دهه های اخیر بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده مورد توجه برنامه ریزان و مدیران شهری قرار گرفته است و در این زمینه کم و بیش اقدام های نیز انجام شده است، ولی می توان ادعا کرد خارج از روح سودجویانه که در اکثریت طرح های بهسازی و نوسازی شهری حاکم بوده اکثر آنها به سرانجام قابل توجهی نرسیده و با مشکلات زیاد و توقف های طولانی روبه رو بوده است. با این توصیف هدف مقاله حاضر بررسی نقش مدیریت شهری مشهد در احیا و بازسازی بافت فرسوده محله آبکوه می باشد. روش تحقیق این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت و روش، از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. روش جمع آوری داده ها به دو روش کتابخانه ای و اسنادی و روش میدانی انجام شده است و پرسشنامه هایی در بین ۳۶۵ نفر از ساکنین محله آبکوه مشهد توزیع شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که که مدیریت شهری مشهد علیرغم برنامه ها و اجرای طرح های بهسازی و نوسازی شهری در بافت محله آبکوه، نتوانسته به صورت قابل توجهی در این زمینه موفقیت کسب کند. عوامل متعددی را می-توان در این زمینه بیان نمود که از جمله آنها می توان به عدم مدیریت یکپارچه در زمینه بهسازی و نوسازی شهری اشاره کرد و همچنین بهره گیری از رویکردهایی در این زمینه که بر محور مشارکت نبوده و نتوانسته است ساکنین را در این طرح ها با خود همراه سازد. با توجه به عدم موفقیت مدیریت شهری در بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری، نیاز به بهره گیری از رویکردهای نوین از جمله بازآفرینی شهری بیش از پیش روشن می گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، بافت فرسوده ، بهسازی و نوسازی ، محله آبکوه ، مشهد