رویکردها، سیاست ها و اقدامات در مقابله با حاشیه نشینی شهری

در شکل گیری پدیده نامطلوب حاشیه نشینی شهری در جوامع درحال توسعه از جمله ایران عوامل مختلفی دخیل بوده اند. عواملی چون رشد جمعیت ، مهاجرت، مسائل اقتصادی ، چارچوب های قانونی و غیره. متناسب با این عوامل پدیده حاشیه نشینی در داخل و خارج شهرهای بزرگ و حتی شهرهای متوسط کشورهای درحال توسعه ، در حال رشد است و حتی در بعضی از این جوامع رشد جمعیت در مناطق حاشیه نشین بیشتر از رشد جمعیت در شهر اصلی است . این مقاله ضمن بررسی مفهوم و ویژگی های پدیده حاشیه نشینی و تاثیر آن بر حقوق شهروندی ، نارسایی های موجود در سیستم مدیریت شهری را در افزایش مشکلات حاشیه نشینان دخیل دانسته و با تاکید بر بازبینی قوانین و مقررات و ارتقای جایگاه نهاد شورا و شهرداری در جهت احقاق حقوق شهروندی ساکنان این مناطق شهری می پردازد. در این ارتباط اطلاعات این تحقیق به صورت کتابخانه ای از منابع معتبر جمع آوری گردیده است نتایج تحقیق نشان داد برداشت مفهومی صریح و معتبری از حاشیه نشینی وجود ندارد و دقت نظری بر تمایزات مفهوم شناسانه در قوانین و اسناد مربوطه صورت نگرفته است . این اغتشاش مفهومی به عنوان بستری نامناسب ، همه قوانین ، اقدامات، اسناد و برنامه ها را با نوعی ابهام و اشکال مواجه کرده است . سه مرتبه و در سال های ۱۳۸۵، ۱۳۹۶ و ۱۴۰۰ برای تدوین شاخص ها و سنجه های شناسایی مناطق حاشیه نشین اقدام شده است . در نتیجه چالش های حاشیه نشینی شهری تا زمانی رفع نشوند یا چشم انداز مشخصی برای رفع آن ها ترسیم نگردد، مسئله حاشیه نشینی شهری کماکان پابرجا باقی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، مدیریت شهری ، مشهد