بررسی آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی در منطقه ۶ شهرداری مشهد از دیدگاه مسئولین شهری

سکونتگاه های غیررسمی، به دنبال شهرنشینی شتابان معاصر در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران، به مثابه ی کالبدی از فقر شهری در درون یا پیرامون شهرها شکل گرفتند. با توجه به اهمیت مشهد به عنوان یک کلانشهر و مباحث مرتبط، شناسایی آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی و دلایل آن ها در منطقه ۶ شهرداری مشهد و اولویت بندی آن، مساله اصلی است. هدف اصلی تحقیق بررسی متغیرهای کمی (بررسی میزان آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی و دلایل آن و اولویت بندی آن ها) و متغیر کیفی با سوال از مسئولین (سازوکار بهبود و کاهش آسیب) جهت بهبود و کاهش آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی می باشد.منطقه ۶ در بین مناطق ۱۳گانه از نظر وسعت رتبه ۸ و از نظر جمعیت دارای رتبه ۷ می باشد این منطقه یکی از مکان های اصلی تمرکز سکونتگاه های غیررسمی در شهر مشهد است که در حدود ۹/۳۷ درصد از مساحت منطقه سکونتگاه های غیررسمی تشکیل می شود و رتبه اول را در بین مناطق شهری دارد و در حدود ۶۹.۱ درصد از جمعیت منطقه در این سکونتگاه ها هستند که از جمله دلایل انتخاب این مکان جهت بررسی و تحقیق می باشد. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی می باشد. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی و جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، اسنادی، میدانی و پیمایشی است. جهت تکمیل اطلاعات میدانی، اطلاعاتی از طریق پرسشنامه اخذ گردید. نتایج نشان می دهد آسیب های اجتماعی بیکاری، تکدیگری، فقر و اعتیاد، در منطفه از میزان بالایی برخوردار است.و بیکاری مهمترین آسیب اجتماعی است که در این منطقه به چشم می خورد. در مورد دلایل بروز آسیب های اجتماعی نیز می توان گفت که سه دلیل بحران طلاق و از هم گسیختگی خانواده و مهاجرت روزافزون به نواحی حاشیه نشین منطقه، در بروز آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی موثرند. در مورد سازکار بهبود، توجه به مدیریت کنترل شهری و توجه به نیازهای اقتصادی و فعالیت فرهنگی و آموزش حاشیه نشینان، به ترتیب به عنوان بهترین سازوکار بهبود در منطقه معرفی می شود.

کلیدواژه ها:

شهرداری مشهد ، مسئولین شهری ، حاشیه نشینی ، آسیب های اجتماعی