نقش تنوع زیستی در مدیریت پایدار کشاورزی و محیط زیست در خاکهای شور

خاکهای شور چالش های قابل توجهی را برای بهرهوری کشاورز ی و پایداری زیست محیطی ایجاد می کنند که گستره وسیعی از زمین های قابل کشت در سراسر جهان را شامل می شوند. تنوع زیستی در خاکهای شور به عنوان یک عامل تعیین کننده حیاتی در انعطاف پذ یری کشاورزی است ، که شامل انواع موجودات زنده و تعاملات آنها در اکوسیستم ها می شود. تنوع ژنتیکی در میان گونه های گیاهی سازگار با شرایط شور، یک مخزن ژنتیکی برای پرورش گونه های گیاهی مقاوم به شوری فراهم می کند. تنوع میکروبی در چرخه مواد مغذی ، حفظ حاصلخیزی خاک و سرکوب بیماری ها نقش بسزائی داشته و بهرهوری محصول را بیشتر می کند. با حفظ گونه های متنوع گیاهی در محیط های شور، احیای خاک از طریق تجمع مواد آل ی ، بهبود ساختمان خاک و کنترل فرسایش افزایش می یابد. پیشرفت های اخیر در زیست شناسی مولکولی ، میکروبیولوژی و اکولوژی اکوسیستم ، نگرشی جدیدی را در مورد این روابط ارائه کرده است ، که تصمیم گیری مبتنی بر شواهد را برای مدیریت پایدار زمین تسهیل می کند . تنوع زیستی نقشی محوری در شکل دهی به کشاورزی و محیط زیست در خاکهای شور دارد که بر سلامت خاک، عملکرد محصولات و انعطافپذیری اکوسیستم تاثیر می گذارد. درک روابط پیچیده بین تنوع زیستی و عملکرد اکوسیستم در خاکهای شور نیازمند یک رویکرد یکپارچه با در نظر گرفتن اجزای بیولوژیکی ، شیمیایی و فیزیکی اکوسیستم ها است . این بررسی روابط تنوع زیستی -اکوسیستم در خاکهای شور را تشریح کرده و چارچوبی برای شیوههای مدیریت پایدار در مناطق تحت تاثیر شوری ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، بهرهوری کشاورزی ، پوشش گیاهی ، خاک شور ، تاب آوری