بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با تحمل آشفتگی در پرستاران

زمینه و هدف: پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان به دلیل شرایط سخت کاری، در معرض مشکلات بهداشت روان قرار دارند، بنابراین شناسایی متغیرهای کمک کننده برای بهزیستی روانی آنان مهم و ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضربا هدف بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با تحمل آشفتگی باتوجه به نقش میانجیگری سلامت معنوی در پرستاران انجام شد. روش شناسی: پژوهش حاضر همبستگی از نوع الگویابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران شهر شیراز بود. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، ۳۷۷ نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس تحمل آشفتگی سیمونزوگاهر (۲۰۰۵)، مقیاس جهت گیری مذهبیگلریز و براهنی (۱۳۵۳) و مقیاس سلامت معنوی پالوتزیان و الیسون (۱۹۸۲) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با روش تحلیل مسیر و به کمک نرم افزار AMOS و SPSS-۲۱ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار است. براساس نتایج مدل معادلات ساختاری، جهت­گیری مذهبی هم به طور مستقیم باعث افزایش تحمل آشفتگی در پرستاران می­شود و هم به طور غیرمستقیم و از طریق افزایش سلامت معنوی باعث افزایش تحمل آشفتگی در پرستاران می­شود. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش مبنی بر تاثیر مثبت جهت­گیری مذهبی و سلامت معنوی در مقابله پرستاران با تحمل آشفتگی، می­توان با تقویت معنویات و سلامت معنوی پرستاران، به ارتقای تحمل آشفتگی آنها کمک موثری کرد.

کلیدواژه ها:

Religion ، Mental Health ، Spiritual Health ، Nurses ، پرستاران ، دین ، سلامت روان ، سلامت معنوی