اثربخشی آموزش مهارت های ادراکی- حرکتی بر کنش های اجرایی دانش آموزان نارسانویس

چکیده  زمینه و هدف: نارسانویسی مهارت نوشتن را که فعالیتی انتزاعی و پیچیده تلقی می شود با مشکلاتی جدی همراه می کند. با توجه به رابطه نارسانویسی با کارکردهای شناختی مختلف، این پژوهش باهدف اثربخشی آموزش مهارت های ادراکی- حرکتی بر کنش های اجرایی دانش آموزان نارسانویس انجام شد. روش: این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان ۸ تا ۱۲ ساله با اختلال نارسانویسی مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر رشت در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل می دادند که از بین آنها ۲۶ نفر به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه آزمایش (۱۳ نفر) و گواه (۱۳ نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش مدت ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه ای تحت آموزش برنامه مهارت های ادراکی-حرکتی ورنر-رینی قرار گرفتند؛ درحالی که گروه گواه، آموزش های معمول مرکز اختلالات یادگیری را دریافت کردند. برای جمع آوری داده ها از آزمون مهارت دست نویس مینه سوتا (۱۹۹۳)، مقیاس نارسایی ها در کنش های اجرایی کودک و نوجوان بارکلی (۲۰۱۲) استفاده شد. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در محیط SPSS-۲۶ تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد آموزش مهارت های ادراکی-حرکتی سبب بهبود کنش های اجرایی (۰۵/۰>P) و مولفه های خود مدیریتی زمان، خودسازماندهی- حل مسئله، خودمهارگری- بازداری، خودانگیزشی و خودنظم جویی هیجانی در دانش آموزان نارسانویس شده است (۰۵/۰P <). نتیجه گیری: آموزش مهارت های ادراکی-حرکتی با اثرگذاری مثبت بر کنش های اجرایی سبب بهبود مولفه های خودمدیریتی زمان، خودسازماندهی- حل مسئله، خودمهارگری- بازداری، خودانگیزشی و خودنظم جویی هیجانی دانش آموزان نارسانویس شده است؛ بنابراین می تواند به عنوان یکی از محورهای مداخله در توان بخشی این دانش آموزان مورداستفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Executive functions ، perceptual-motor skills ، dysgraphia ، کنش های اجرایی ، مهارت های ادراکی- حرکتی ، نارسانویس