گذر آدمی از گیتی به مینو، بنابر متن های اوستایی

گذر از جهان مادی به مینوی، پیوسته اندیشه آدمی را به خود مشغول داشته است. واژه رایجی که برای این مرحله به کار میرود، «مرگ» است. در کتاب اوستا از این ریشه واژههای متعددی به کار رفته است. اما نصوص دینی مرگ جسمانی را پایان زندگی فرد نمیدانند، آن گونه که از مطالباوستا برمیآید آدمی از پنج نیرو تشکیل شده است که با مرگ جسمانی تنها دو نیرو از این پنج نیرو از میان میرود یعنی تن و جان، اما دو نیروی دیگر که «روان و دینا» نامیده شده اند با اتحاد یکدیگر زندگی مینوی فرد را میسازند، که بر خلاف زندگی گذرای مادی، جاوید و پایدار است. فرهوشی که پنجمین نیروی آدمی است، پیش از تولد وجود دارد و پس از مرگ نیز باقی میماند، همزاد آدمی است و زوال ندارد و تنها پرهیزکاران از آن برخوردارند.

کلیدواژه ها:

مرگ ، تن ، جان ، فرهوشی ، فروهر ، دینا ، اهو ، بوی ، روان