نقش پیوستگی تفسیری در فهم جامع تر از آیات: نمونه موردی آیه ۱۰۴ سوره طه

توجه به پیوستگی تفسیری و عدم اکتفا به پیوستگی تبادری، نقش به سزایی در روشن تر شدن مفاد آیات دارد. در پیوستگی تفسیری، با بهره گیری از آیاتی که به ظاهر ارتباط کمتری با آیه مورد تفسیر دارند، نکات تازه تری از آیه قابل برداشت است. به عنوان مثال، آیات ۱۰۲ تا ۱۰۴ سوره مبارکه طه، فضایی را به تصویر می کشد که مجرمان پس از نفخ صور و زنده­شدن، در خصوص میزان وقوف در دنیا یا برزخ اختلاف نظر دارند. برخی مدت وقوف را معادل ده روز می دانند؛ اما شخصی که خداوند متعال با تعبیر «امثلهم طریقه» از او یاد می کند، میزان وقوف را یک روز بیشتر نمی داند. پژوهش حاضر به بررسی پیچیدگی های موجود در تفسیر و تبیین این آیه و نظرات مفسران پیرامون این پیچیدگی ها پرداخته و با کاوش در اقوال تفسیری به این نتیجه رسیده است که عموم مفسران با اکتفا به معنای ارتکازی و پیوستگی های تبادری، عبارت یادشده در آیه ۱۰۴ را حمل بر حقیقت نموده و از آن مدح را استنباط کرده اند حال آنکه با بهره گیری از پیوستگی تفسیری و پیوندهای غیر آشکار برخی آیات سوره با این آیه، معنایی مجازی و کنایی از آن قابل برداشت است که طعنه نهفته در کلام را آشکار می سازد. کنایه ای که عموم مفسران به علت عدم توجه به پیوستگی های تفسیری و عدم پیروی از مدل تفسیری جامع و ساختارمند، از آن غفلت نموده اند.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، آیه ۱۰۴ طه ، تفسیر ، پیوستگی تفسیری ، پیوستگی تبادری