تبیین نقش توانمندی های شناختی مدیران در جاری سازی استراتژی

بررسی و پیمایش های فراوان در طی دو دهه گذشته نشان می دهند که ۶۰ الی ۸۰ درصد از شرکت ها به اهداف استراتژیک خود دست پیدا نمی کنند. هنگامی که از مدیریت استراتژیک سخن می گوییم سه مرحله تدوین، اجرا و ارزیابی استراتژی را به عنوان مراحل اصلی در نظر می گیریم و مدیریت استراتژیک را به مثابه یک فرآیند فنی، گام به گام و مرحله ای می دانیم که از تدوین ارکان جهت ساز آغاز شده با تحلیل ها و بررسی های محیطی و تدوین استراتژی ها ادامه پیدا می کند و در انتها به اقدامات عملیاتی مشخصی ختم می شود. در سالیان گذشته برنامه های استراتژیک بسیاری با همین رویکرد در سازمان ها تدوین شده است اما همانگونه که بیان شد و پژوهش ها نشان می دهند بسیاری از این برنامه ها در عمل و در به ویژه در تحقق اهداف و تاثیر گذاری بر متغیرهای کلیدی عملکرد سازمان ناکام بوده اند. موفقیت سازمان ها در شرایط پویا و نامطمئن بازار نیازمند مدیرانی است که از توانمندی های ویژه ای برای ایجاد شیوه های خلق ارزش و اصلاح راه و روش های قبلی بهره مند باشند و درک عمیقی از پیچیدگی روابط علت و معلولی میان متغیرها و مولفه های بازار داشته باشند. شاخه ها و رشته های علمی نظیر استراتژی رفتاری و روانشناسی شناخت از این توانمندی ها با عنوان توانمندی شناختی مدیران یاد می کنند و اندیشمندان مدیریت استراتژیک توانمندی شناختی مدیران را زیربنای قابلیت های پویایی سازمان می دانند. داشتن نگاهی رفتاری به استراتژی زمینه ساز ارتقا اثربخشی استراتژی ها در میدان عملیات است. باید بپذیریم که فرآیند مدیریت استراتژیک تنها یک فرآیند فنی، مرحله ای نیست و توانمندی های شناختی مدیران در این حوزه نقش موثری را در ارتقا اثربخشی برنامه های استراتژیک می تواند ایفا کند. این مقاله به دنبال ارائه مدل و چارچوبی به منظور تبیین نقش توانمندی های شناختی مدیران در جاری سازی استراتژی ها می باشد. بدین منظور از روش تحلیل محتوای کیفی کمک گرفته شده است. معناسازی، درک مجریان از برنامه، نگرش مجریان نسبت به اعتبار برنامه، ارتباطات و ویژگی های رفتاری مجریان، ترس و استرس مجریان از عوامل شناختی موثر در اجرای استراتژی شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

توانمندی شناختی مدیران ، جاری سازی استراتژی ، قابلیت های پویا