تبیین مدل نوآوری مدل کسب وکار بر اساس ظرفیت جذب، انعطاف پذیری استراتژیک، رهبری دیجیتال، قابلیت های پویا و نقش تعدیل گری پویایی محیطی

در چند دهه گذشته نوآوری مدل کسب وکار محبوبیت زیادی پیدا کرده است که این محبوییت دلیل خاصی دارد. با رشد تکنولوژی، استفاده از مدل های کسب وکاری نوین، بسیار راحت تر از قبل شده است. در همین زمان افزایش سرعت نوآوری و رقابت جهانی باعث شده که متفاوت و متمایز بودن بیشتر از همیشه در میان کسب وکارها اهمیت پیدا کند. به علاوه شرایط بحرانی که ویروس همه گیر کرونا ایجاد نمود، نشان داد که نوآوری مدل کسب وکار می تواند کمک شایانی در جهت حفظ و بقا به کسب وکارها بنماید. نوآوری مدل کسب وکارتغییرات جدید، غیرجزئی و طراحی شده در عناصر کلیدی و یا معماری روابط بین این عناصر در مدل کسب وکار تعریف می گردد و شکل جدید و کلانی از نواوری سازمانی محسوب می شود که مستلزم نظریه سازی، عملیاتی نمودن و تست است. از این رو بایستی مدیران کسب وکارها به نوآوری مدل کسب وکار به عنوان یک مفهوم در جهت خلق ارزش بنگرند چرا که کارآمد بودن یک مدل کسب وکاری فقط به اجزا و جنبه های دیگر آن وابسته نیست و متغیرهای دیگری می توانند بر آن تاثیرگذار باشند. بنابراین پژوهش حاضر با در نظر گرفتن متغیرهای مهم در راستای نوآوری از جمله ظرفیت جذب، انعطاف پذیری استراتژیک، قابلیت های پویا و رهبری دیجیتال، سعی در تبیین مدل نوآوری مدل کسب وکار بر مبنای متغیرهای فوق و همچنین در نظر گرفتن نقش تعدیل گری پویایی محیطی دارد.

کلیدواژه ها:

نوآوری مدل کسب وکار ، ظرفیت جذب درک شده ، انعطاف پذیری استراتژیک ، رهبری دیجیتال ، قابلیت های پویا ، پویایی محیطی