دانش بومی عشایر ایل سنگسری در رویارویی با شرایط خشکسالی

مرتع داران ایران از سالیان دور تجارب بسیار ارزشمندی در زمینه دانش بومی مدیریت مراتع دارند که گویای فهم، نگرش و یادگیری آنها از جهان پیرامون خود است. این اندوخته ها در واقع سرمایه جامعه عشایری ایران به شمار می رود که امروزه با تغییر شیوه های معیشت با خطر زوال مواجه است. لذا با توجه به ضرورت حفظ و مستندسازی دانش بومی عشایر، پژوهش حاضر از سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱ در استان سمنان انجام شد. در این پژوهش ۷ طایفه از ایل سنگسری که تجربه طولانی مدت در زمینه مرتع داری و مدیریت چرای دام دارند مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری کیفی هدفمند و نظری" بوده و مصاحبات از نوع عمیق با پرسشهای باز و نیمه ساختار یافته پیرامون دانش بومی عشایر تا رسیدن به مرحله اشباع نظری ادامه یافت نتایج این بررسی نشان داد عشایر ایل سنگسری نقش تغییرات پارامترهایی نظیر باران برف باد و دما را در بروز پدیده خشک سالی اساسی دانسته و در صورت بروز چنین پدیده ایی سیاستهایی نظیر فروش دام تغذیه با جیره تکمیلی، تغییر زمان کوچ، کوچ ماشینی با عدم کوچ به قشلاق را در پیش می گیرند.

کلیدواژه ها:

ایل سنگسری تغییر اقلیم مدیریت مراتع ، مدیریت چرا