بررسی وضعیت تاب آوری بیمارستان های منتخب شهر یزد در شرایط بحران در سال ۱۴۰۲

زمینه و هدف: نیاز به مراقبت های بهداشتی یکی از نیازهای اساسی انسان ها در شرایط بحرانی و اضطرار است. بیمارستان ها و مراکز بهداشتی جزء اولین واحدهایی هستند که با ارائه خدمات بهداشتی درمانی بهینه و به موقع می توانند باعث کاهش تلفات شوند. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی وضعیت تاب آوری بیمارستان های منتخب شهر یزد در شرایط بحران در سال ۱۴۰۲ انجام شده است. روش پژوهش: این مطالعه پژوهشی از نوع توصیفی_مقطعی در ۵ بیمارستان منتخب شهر یزد (برحسب نوع مالکیت بیمارستان ها، به تفکیک بیمارستان های دانشگاهی A_B_C، خیریه D، خصوصی E) در سال ۱۴۰۲ انجام گرفت. سنجش میزان تاب آوری بیمارستان در بحران با استفاده از پرسشنامه ی استاندارد ژونگ که ۹ بعد تاب آوری را ارزیابی می کرد، انجام گردید. پاسخ به سوالات به صورت طیف ۵ گزینه ای لیکرت (همیشه تا هرگز) بوده و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۶ تجزیه وتحلیل شد. داده های کمی با شاخص های مرکزی (میانگین) و پراکندگی (انحراف معیار) و در ادامه داده های کیفی (دموگرافیک) به صورت تعداد و درصد گزارش شدند. یافته ها: نتایج نشان داد وضعیت کلی تاب آوری در بیمارستان های مطالعه حاضر به طور متوسط ۰/۶۹ ± ۳/۹۵ بوده که در سطح خوب ارزیابی شده است. بیش ترین نمره مربوط به بیمارستان خصوصی E با میانگین ۰/۵۵ ± ۴/۳۰ و کمترین نمره برای بیمارستان دولتی A با میانگین ۰/۵۵ ± ۳/۷۵ می باشد که امتیاز بیمارستان A در سطح متوسط و مابقی بیمارستان ها در سطح خوب سنجیده شد. نتیجه گیری: با توجه به تاب آوری متوسط بیمارستان ها در تعدادی از حیطه ها، تدوین و ارائه برنامه های آموزشی مرتبط با آمادگی برای شرایط بحرانی و برگزاری مانورها و انجام تمرین ها با تاکید بر آموزش کارکنان کلیدی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Resilience ، Disaster ، Hospital ، تاب آوری ، بحران ، بیمارستان