بررسی رابطه منبع کنترل والدین با واکنش هیجانیبا نقش میانجی گر همدلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه منبع کنترل والدین با واکنش هیجانی دانش آموزان با نقش میانجی گر همدلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش به صورت توصیفی با رویکرد معادلات ساختاری و با توجه به اهداف از نوع کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر مبارکه بود که در سال ۱۴۰۱ در حال تحصیل بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده به تعداد ۱۸۰ نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد (مقیاس منبع کنترل والدینی کمپیز و همکاران (PLOC)، مقیاس بهره همدلی بارون -کوهن (۲۰۰۳) و پرسشنامه تحمل پریشانی هیجانی (DTS) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Smart-PLS انجام شد و نتایج حاکی از آن بود که افزایش کنترل روانی والدین منجر به افزایش روابط بین همدلی و واکنش هیجانی می گردد و هر چقدر کنترل روانی والدین پایین تر باشد میزان همدلی بیشتر و با کاهش همدلی شاهد کاهش واکنش های هیجانی هستیم. بر اساس نتایج پژوهش حاضر به متصدیان آموزشی توصیه می شود برنامه های آموزشی برای بالا بردن همدلی و هیجان و اصلاح منبع کنترل های آسیب زا و مخرب دانش آموزان آموزش هایی اجرا گردد.

کلیدواژه ها:

منبع کنترل والدین ، واکنش هیجانی ، دانش آموزان ، همدلی