اقدامات درمانی اورژانس پیش بیمارستانی برای بیماران مبتلا به تب دنگی

مقدمه: ویروس دنگی، عضوی از جنس Flavivirus در خانواده Flaviviridae، یک ویروس منتقله از بندپایان است این بیماری شایع ترین بیماری آربوویروسی است همه سروتیپ های آن ظرفیت ایجاد طیف گسترده ای از بیماری خفیف بدون علامت تا تب خونریزی دهنده دنگی و سندرم شوک دنگی را دارند هدف از این مطالعه بررسی اقدامات اورژانس پیش بیمارستانی در مواجهه با این بیماران می باشد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری سیستماتیک می باشد که با استفاده از کلید واژه های تب دنگی، بیماری دنگی، فوریت های پزشکی، ویروس دنگی، اپیدمی در پایگاه اطلاعاتی پابمد، گوگل اسکولار، سید، سیویلیکا و... جستوجو و مقالات مورد نظر مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: مطالعات نشان می دهد که برخی از افراد در حال بهبودی از دنگی ممکن است علائم پایداری از جمله تب، سردرد، بثورات پوستی و خستگی مزمن را تجربه کنند که می تواند تا دو ماه یا حتی تا دو سال پس از دنگی ادامه یابد. بنابراین، عفونت دنگی ممکن است منجر به عواقب سلامتی طولانی مدت برای برخی افراد شود همچنین مطالعات نشان داده است که زنان باردار مبتلا به عفونت دنگی در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس هستند.نتایج: اقدامات اورژانس پیش بیمارستانی برای این بیماران شامل تزریق سرم نرمال سالین، در صورت تب شدید تزریق استامینوفن، در نظر داشتن احتمال سکته ی قلبی و مغزی، جلوگیری از شوک دنگی و تاخیر آن تا مرکز درمانی، آماده شدن برای زایمان زودرس در زنان باردار و همچنین سایر درمان های حمایتی و انتقال بیماران بدحال به بیمارستان می باشد.

کلیدواژه ها:

تب دنگی ، بیماری دنگی ، فوریت های پزشکی ، ویروس دنگی ، اپیدمی