سنتز و تعیین مشخصه نانوذرات Fe۳O۴@SiO۲ عامل دار شده با گلوکزآمین به عنوان یک جاذب موثر و مغناطیسی با قابلیت بازیافت در حذف یون های Ni۲+ از محلول های آبی
محل انتشار: فصلنامه مواد نوین، دوره: 14، شماره: 54
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 28
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JNMMI-14-54_005
تاریخ نمایه سازی: 9 مهر 1403
چکیده مقاله:
چکیده مقدمه: در پژوهش حاضر نانوذرات مگنتیت با روش همرسوبی سنتز و پس از پوشش سطحی با نانوذرات سیلیکا با مولکول های گلوکزآمین عامل دار شدند. سپس از این نانوذرات هسته-پوسته عامل دار شده به عنوان یک جاذب مناسب در جهت حذف یون های نیکل از محلول های آبی استفاده شد. روش: نانوجاذب سنتزی با استفاده از تکنیک هایی از قبیل پراش اشعه ایکس (X-ray diffraction (XRD)) ، طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (Fourier Transform Infrared Spectroscopy (FT-IR))، میکروسکوپ الکترونی روبشی (Field Emission Scanning Electron Microscopy (FE-SEM))، میکروسکوپ الکترونی عبوری (Transmission Electron Microscopy (TEM))، توزیع اندازه ذرات (Dynamic Light Scattering (DLS))، مغناطیس سنج نمونه مرتعش (Vibration Sample Magnetometry (VSM))، پراش انرژی پرتو ایکس (Energy Dispersive X-ray Spectroscopy (EDX)) و آنالیز توزین حرارتی (Thermogravimetric analysis (TGA)) مورد بررسی و ارزیابی ساختاری، مورفولوژی و اندازه ذرات قرار گرفت. سپس عملکرد جذبی جاذب سنتزی با بهینه سازی مقادیر جاذب، pH محلول و مدت زمان تماس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که ماکزیمم ظرفیت جذب (mg/g ۱۱۲) زمانی اتفاق میافتد که از mg۲۴ جاذب در mL۷۵ محلول با غلظت اولیه ۰.۶۵mmol/L در ۷=pH و در مدت زمان تماس ۱۸minاستفاده شود. بررسی عملکرد جاذب در یک نمونه نیروگاهی در حضور یون های مداخله گر نیز انجام گرفت که نتایج موید جذب عالی یون نیکل توسط جاذب در حضور یون های مختلف می باشد. همچنین جاذب سنتزی توانایی بازیابی و استفاده مکرر در فرآیندهای جذبی متوالی تا ۷ مرتبه را بدون کاهش جدی در فعالیت دارا می باشد. نتیجه گیری: در این روش یک جاذب کاربردی برای جذب آلاینده های فلزی سنگین از نمونه های فاضلاب پیشنهاد گردیده است.
نویسندگان
محسن اسماعیل پور
استادیار، پژوهشی شیمی و فرایند، پژوهشگاه نیرو، تهران، ایران
مجید قهرمان افشار
استادیار، پژوهشی شیمی و فرایند، پژوهشگاه نیرو، تهران، ایران
میلاد کاظم نژادی
آزمایشگاه شیمی پلیمر، گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران
عباس یوسف پور
استادیار، پژوهشی شیمی و فرایند، پژوهشگاه نیرو، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
