جستاری بر نقش معماری زمینه گرا در طراحی اقامتگاه بوم گردی

مراکز تفریحی -گردشگری یکی از ارکان مهم و اساسی گردشگری محسوب می شوند. کمیت و کیفیت این مراکزنیز در توسعه ی گردشگری یک منطقه تاثیر بسزایی دارد. طراحی مجموعه توریستی و بوم گردی و متناسب با فاکتورهای رویکرد زمینه گرایی از جمله :-سایت وکانسپت آمیخته درهم و ناقص بدون هم -استفاده از مصالح بوم آور در منطقه با توجه به همسازی بیشتر با اقلیم -شناخت عناصر طبیعی منطقه : بهره گیری از عناصر موجود در طبیعت -توجه بیش از پیش به ملزومات اقلیمی در جاده سرعین به دلیل نبود اقامتگاه مناسب درجاده ی این شهرستان توریستی از جنبه های جدید و نوآوری در تحقیق حاضر میباشد.دراین پژوهش سعی برآن داریم تابتوانیم در طراحی مجموعه توریستی و بوم گردی که کاربران آن گرشگرانی از داخل و خارج کشور می باشند ، بر لزوم وجود فاکتورهای رویکرد زمینه گرایی که می توان به طراحی کالبدی- بومی محور-طبیعت محورو اقلیم محوراشاره کرد، تاکیدنماییم . در این راستا با بررسی نظریه های مرتبط و یافتن ارتباط میان آن ها، ویژگی هایی از زمینه ساخت بنا که توجه به آن از ضروریات تحقیق است ، استنتاج می شود و با استفاده از ویژگی های اقلیم و بومگرائی ، راهکارهایی برای طراحی محیط های ساخته شده در جهت ایجاد مجموعه ای با طراحی هدفمند ارائه خواهد شد. پژوهش حاضر دراین رویکرد "زمینه " و "طراحی معماری" بر اساس روش های تحقیق کیفی وتحلیلی است که با رویکردی تحلیلگرانه به بررسی نظریات و آراء معتبر پژوهش گران و یافتن ارتباط میان آن ها پرداخته است . نتیجه به دست آمده در راستای راهبردهای طراحی درنظر گیری هندسه متناسب با فرم های طبیعی و متناسب با زمینه -بهره بردن از معماری بوم گرا-استفاده از ویژگی های طبیعت درراستای سوق طراحی به زمینه گرائی می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اقامتگاه ، زمینه گرائی ، اقلیم ، طراحی بومی .