سنجش تاب آوری کالبدی - اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی (مورد پژوهش : منطقه امیریه شهر شهریار)

سکونتگاههای غیررسمی با چالش های متعددی از جمله آسیب پذیری، جرایم ، فقر زیستی و کالبدی و مسائل اجتماعی مواجه هستند. امروزه جوامع در تلاش برای دست یابی به شرایطی هستند که در صورت وقوع بحران، بازگشت سریع آنها را به وضعیت پیش از بحران فراهم سازد. از این رو در سالهای اخیر به تاب آوری به جای آسیب پذیری تاکید می شود. افزایش آسیب پذیری شهرها باعث تلفات زیادی می شود؛ این مسئله در سکونتگاههای غیررسمی از اهمیت بیشتری برخوردار است . پژوهش حاضر با هدف سنجش تاب آوری کالبدی-اجتماعی در منطقه امیریه شهریار انجام شده است . روش تحقیق ، توصیفی - تحلیلی می باشد. و بر اساس هدف کاربردی است . از روشهای آمار توصیفی شامل میانگین ، جداول فراوانی ، درصد فراوانی و نمودارها در محیط نرم افزار EXCEL بهره گرفته شد. برای تعیین شاخص های موثر بر تابآوری با استفاده از نقشه ها و آمار موجود، پهنه های تابآور محدوده از لحاظ شاخص های موجود مورد شناسایی قرار گرفتند. در بخش دوم شناسایی میزان تابآوری محدوده شهر از مدلهای AHP، SAW استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ از مجموع کل مساحت محدوده حدود ۱۵.۶۸ درصد از بافت دارای تابآوری متوسط تا کم می باشد. از طرفی از آنجایی که در شاخص های مورد بررسی نزدیک به ۵۱ درصد از زمین های شهر اراضی بدون ساخت می باشند و این اراضی در ارزشگذاریها توسط متخصصین بالاترین امتیاز را کسب کرده اند. در نتیجه میتوان گفت که منطقه امیریه تاب آوری بسیار پایینی دارد نتایج آزمون تی تک نمونه ای برای آزمون وضعیت تاب آوری شاخص اجتماعی بیانگر آن است که منطقه امیریه شهریار از نظر اجتماعی تابآوری بسیار کمی دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری اجتماعی ، تابآوری کالبدی ، سکونتگاههای غیررسمی ، سنجش ، شهریار ، محله امیریه .