ارزیابی اثرات محیط زیستی توسعه : واکاوی تجربه برزیل

رشد فزاینده جمعیت و شهرنشینی در سالهای اخیر، چالش های فراوان محیط زیستی را به همراه داشته است . از این رو، محیط زیست و اثرات محیط زیستی منتج از توسعه ، همواره مورد بحث قرار دارد. ارزیابی اثرات محیط زیستی به عنوان یک مفهوم و ابزار نظارتی در این زمینه موضوعیت داشته و در سالهای اخیر توجهی جدی را به خود اختصاص داده است . ارزیابی اثرات محیط زیستی ، یک رویه فنی ، قانونی و فراگیر برای تصمیم گیری آگاهانه نسبت به پروژهها، طرحها، برنامه ها و اقدامات پیشنهادی با عنایت به شناسایی ، پیش بینی ، ارزیابی و کاهش تاثیرگذاری احتمالی نامطلوب آنها است . کشور برزیل به عنوان پنجمین کشور پهناور جهان و هفتمین کشور پرجمعیت جهان، یکی از پیشگامان ارزیابی اثرات محیط زیستی به شمار می رود. بر این اساس، در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تبیینی و مبتنی بر مطالعه اسنادی به ارزیابی اثرات محیط زیستی در برزیل پرداخته شده است که در قالب سیر تحول ارزیابی اثرات محیط زیستی و متعاقبا فرایند ارزیابی اثرات محیط زیستی ، دنبال شده است . خاستگاه ارزیابی اثرات محیط زیستی در برزیل به دهه ۱۹۷۰ و صدور مجوز محیط زیستی برای فعالیت های آلودهکننده در ایالت های ریودوژانیرو و سپس سائوپائولو باز می گردد. متعاقبا در سال ۱۹۸۳ و در راستای قانون سیاست ملی محیط زیست ، ارزیابی اثرات محیط زیستی به عنوان پیش نیاز و ابزار قانونی برای مجوز محیط زیستی پایه گذاری شد. از آن زمان تاکنون، فعالیت های بالقوه آلاینده و اثرگذار در برزیل نیازمند ارزیابی اثرات محیط زیستی مطابق با معیارهای تعریف شده توسط شورای ملی محیط زیست هستند که فرایند سه مرحله ای منتج به صدور مجوزهای محیط زیستی آنها به واسطه قطعنامه ها، لوایح و قوانین تکمیلی ، دستخوش تکمیل و تحول شده است . واکاوی ارزیابی اثرات محیط زیستی در کشور برزیل شامل رویه ها، فرصت ها و چالش ها، می تواند برای سایر کشورها از جمله ایران راهگشا و مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

برزیل ، ارزیابی اثرات محیط زیستی ، برنامه ریزی شهری ، توسعه پایدار ، محیط زیست