توسعه منطقه ای پایدار در ایران، علل شکست و راهکارها

باوجود اهمیت بسیار برنامه ریزی منطقه ای در جهان، به علت مشکلات و چالش های گوناگونی از جمله وجود دولت رانتی ، مرکزگرایی سیاسی _اداری، سیاست زدگی ، نابرابریهای منطقه ای، تسلط خلقیات قبیله ای به مدیران، فقدان رویکرد راهبردی در مدیریت سرزمینی ، نبود آیندهنگری در مسئولان، نخبه کشی و به حاشیه راندن نخبگان، جدایی در روابط مردم و نهادها، تقلیدی بودن ساختارهای مدیریتی ، ناشایستگی منابع انسانی ، فساد اداری، فقدان نظام مدیریت منطقه ای، کمبود نیروی متخصص و فقدان بانک های اطلاعاتی منطقه ای و... برنامه ریزی منطقه ای در ایران به شکل اصولی تحقق نیافته و مشکلات، موانع و چالش های بزرگی در این زمینه وجود دارد. این پژوهش با بررسی سیر تکامل برنامه ریزی منطقه ای در کشورهای موفق و مدیریت ، قوانین و تجارب آنها در این زمینه ، ضمن نگاهی به تاریخچه و سیر تکامل برنامه ریزی منطقه ای در ایران به بررسی ضعف ها و چالش های آن و موانع دستیابی آن به توسعه پایدار و عادلانه منطقه ای در کشور ایران از دیدگاه نظریه پردازان پرداخته و با استفاده از روش فرا تحلیل در پی ارائه پیشنهادها و راهکارهایی با در نظر گرفتن شرایط موجود در کشور ایران، در پی رفع ، بهبود یا به حداقل رساندن این مشکلات است . دستیابی به اهداف توسعه پایدار ملی در گرو حل این معضلات، چالش ها و موانع عدیدهای در رسیدن به توسعه پایدار منطقه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی منطقه ای ، توسعه پایدار ، مدیریت توسعه منطقه ای ، نابرابری منطقه ای ، عدالت فضایی ، تمرکززدایی .