بررسی کیفیت زندگی براساس اصول زیست پذیری در منطقه ۲۲ شهر تهران

زندگی در شهرهای امروزی در تعامل با شرایط مختلف محیطی ، اجتماعی اقتصادی، زیرساختی ، بهداشتی ، امنیتی ، فرهنگی و سیاسی شکل می گیرد. حاصل این تعامل ، کیفیت زندگی شهری را شکل می دهد. تمرکز بیش از حد جمعیت و به تبع آن افزایش فعالیت ها و تعاملات در نواحی شهری منجر به فشار بر محیط شهری و بروز مشکلات زیست محیطی ، افزایش اختلاف طبقات اجتماعی و بی عدالتی در دسترسی گروههای اجتماعی مختلف به منابع شهری شده است . این عوامل کیفیت زندگی ساکنان شهرها را تحت تاثیر قرار داده و به صورت اختلاف شدید سطح زندگی در بخش های مختلف شهرها نمایان می گردد. هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی با تاکید بر اصول شهر زیست پذیر در منطقه ۲۲ شهر تهران می باشد. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه تحقیق حاضر شامل ۲۵ هزار نفر شهروندان می باشد که در این بین با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای و فرمول کوکران ۳۸۳ نفر مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای مورد نیاز در قالب شاخص های چهارگانه کیفیت زندگی (شاخص قلمرو کالبدی- خدماتی ، زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی) و ۲۴ زیر معیار پس از استانداردسازی و گردآوری دادهها از طریق پرسش نامه و با استفاده از روشهای تحلیل آماری؛ آزمونT تک نمونه ای، آزمون فریدمن در محیط نرم افزار SPSS مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل نشان می دهد که وضعیت شاخص های چهارگانه کیفیت زندگی در سطح منطقه ۲۲ شهر تهران در حد متوسط قرار دارند و بین شاخص های کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد و شاخص غالب قلمرو اجتماعی می باشد. همچنین بین رتبه بندی شاخص های کیفیت زندگی شهری منطقه ۲۲ مبتنی بر اصول شهر زیست پذیر تفاوت معناداری وجود دارد و اولویت شاخص ها به ترتیب شامل شاخص اجتماعی ، قلمرو کالبدی- خدماتی ، زیست محیطی و اقتصادی می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی شهری ، زیست پذیری ، آزمون T تک نمونه ای ، منطقه ۲۲ شهر تهران