بررسی نقش ابعاد اجتماعی - فرهنگی ، اقتصادی و اکولوژیکی در چگونگی باز آفرینی معماری مسکن بافت فرسوده با رویکرد آینده پژوهی (نمونه موردی : شهر سنندج)

مسکن یکی از نیازهای اساسی و اولیه ی انسان می باشد. محله هایی که در گذشته اغلب در هسته مرکزی شهرها جای داشتند و زمانی از غنای فرهنگی برخوردار بودند، اکنون با معضلی به نام بافت فرسوده و ناکارآمد روبه رو هستند. اهداف کلی این پژوهش ، نگاهی جامع به بازآفرینی شهری به عنوان رویکردی جامع بر بازآفرینی هسته تاریخی شهر سنندج است . با توجه به ارزیابی هایی که انجام شد، معماری مسکن بافت فرسوده موجود از نظر کالبدی که بیشترین تغییرات محسوب می شود، در طی افزایش جمعیت و گسترش کالبدی شهر، تغییرات زیادی مشاهده می شود که با افزایش جمعیت به مکان هایی مسئله دار تبدیل شده اند. از نظر فرهنگی - اجتماعی نیز تغییرات فرهنگی همسو با تغییرات فضایی زندگی نبوده و مسائل فرهنگی - اجتماعی زیادی وجود دارند که موجب مشکلات اجتماعی بصورت تناقضات فرهنگی و عدم رعایت حقوق دیگران نمود پیدا کرده است . بدین منظور ابتدا شاخص ها در سه بعد اجتماعی - فرهنگی ، اقتصادی و محیطی - اکولوژیکی از منابع مختلف استخراج گردید، سپس از میان کل بافت شهر سنندج، ۶ منطقه که دارای بافت فرسوده می باشد به طور نمونه انتخاب گردیده و با روش توصیفی - تحلیلی انجام شده و از ابزارهای انجام تحقیق (پرسشنامه ، مطالعات میدانی ، تحلیل بصری، نرم افزارهای آماری (SPSS)، GIS ،۳D MAX و... ) استفاده شده است . نتایج پژوهش نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه شاخص ها رعایت نشده است و این مسئله مشکلات زیادی را در این نقاط به بار آورده است .