بررسی تاثیر استرس شغلی پرستاران بر رضایت بیماران با توجه به نقش تعدیل کننده تاب آوری مورد مطالعه پرستاران بیمارستان امام حسین تهران

هدف این پژوهش بررسی تاثیر استرس شغلی پرستاران بر رضایت بیماران با توجه به نقش تعدیل کننده تاب آوری بود. روش پژوهش از نظر گردآوری داده ها توصیفی تحلیلی و از نظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان امام حسین تهران به تعداد ۸۰ نفر بود با توجه به حجم محدود جامعه آماری با استفاده از تمام شماری کل پرستاران بیمارستان امام حسین تهران به عنوان نمونه و جامعه آماری انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه رضایت بیماران کسیکویچ دوروتا و همکاران (۲۰۱۱) پرسشنامه تاب آوری پرستاران کاتر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه استرس شغلی پرستاران صفری شیرازی و همکاران (۲۰۲۱) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تایید خبرگان موضوعی رسید پایایی پرسشنامه برای تمام متغیرهای پژوهش و کل پرسشنامه بیشتر از ۷۰ بدست آمد برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS۲۴ و Smart PLS۳ استفاده شد. یافته ها نشان داد که استرس شغلی پرستاران بر رضایت بیماران تاثیر دارد (۵۵.۴۰۹۰=T .۰۰۰ =P) در حالی که استرس شغلی پرستاران با توجه به نقش تعدیل کننده تاب آوری بر رضایت بیماران تاثیر ندارد ( ۱.۰۸۹=T (P=۰.۲۷۷