اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر دشواری در تنظیم هیجان و احساس تنهایی زنان مطلقه شهر زرقان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر دشواری در تنظیم هیجان و احساس تنهایی زنانمطلقه شهر زرقان انجام شد. روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه بود. به روشنمونه گیری در دسترس، ۶۴ آزمودنی در محدوده سنی ۳۵ تا ۴۵ سال انتخاب و به صورت تصادفی در هرگروه، ۳۲آزمودنی قرار داده شد. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان Gratz and Roemer وپرسشنامه احساس تنهایی دانشگاه کالیفورنیا را تکمیل نمودند. گروه آزمایش، طی ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای با اتکاء بهپروتکل شناختی - رفتاری Wildermut تحت درمان قرار گرفت و پس از اتمام جلسات درمانی، از هر دو گروهپس آزمون گرفته شد. داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه بیست و هفتم تجزیه و تحلیل شدند. یافته هایحاصل از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره، معناداری اثرگذاری درمان شناختی - رفتاری بر دشواری در تنظیمهیجان و احساس تنهایی زنان مطلقه شهر زرقان را با ضریب معناداری (۰۵ / ۰ > P) نشان داد؛ به طوری که درمانشناختی - رفتاری توانست تاثیری به میزان ۶ / ۲۰ درصد بر کاهش دشواری در تنظیم هیجان و تاثیری به میزان ۱۸درصد بر کاهش احساس تنهایی زنان مطلقه داشته باشد . بنابر نتایج بدست آمده میتوان گفت: درمان شناختی - رفتاریبر کاهش دشواری در تنظیم هیجان و کاهش احساس تنهایی زنان مطلقه شهر زرقان اثربخش بود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی – رفتاری ، دشواری در تنظیم هیجان ، احساس تنهایی ، زنان مطلقه