بررسی نقش میانجی شایستگی ارتباطی در رابطه بین هوش معنوی، هوش عاطفیو عملکرد کارکنان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی شایستگی ارتباطی در رابطه بین هوش معنوی ، هوش عاطفی و عملکرد کارکنان صورت گرفت . این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از منظر روش و ماهیت توصیفی - پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این تحقیق کارکنان معاونت مالی و پشتیبانی شهرداری مشهد مقدس می باشد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده گردیده و تعداد ۹۵ نفر جهت نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد. جهت جمع آوری دادهها از پرسش نامه استفاده گردید، بدین صورت که برای سنجش هوش معنوی از پرسش نامه کینگ (۲۰۰۸)، شایستگی ارتباطی از پرسش نامه راهماواتی و همکاران (۲۰۲۱)، هوش عاطفی از پرسش نامه وانگ و لاو (۲۰۰۲) و عملکرد کارکنان از پرسش نامه پرادهان و ینا (۲۰۱۷)، استفاده شده است . پایایی پرسش نامه مذکور با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای متغیرهای هوش معنوی (۸۳۴/۰)، شایستگی ارتباطی (۸۷۹/۰)، هوش عاطفی (۸۹۸/۰) و عملکرد کارکنان (۸۹۶/۰) بدست آمد و روایی محتوا و صوری پرسش نامه نیز مورد تایید قرار گرفت . جهت تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS ۲۴ و نرم افزارAmos ۲۲ انجام پذیرفت . نتیجه تحقیق نشان داد با افزایش سطح هوش معنوی و هوش عاطفی ، عملکرد کارکنان بهبود می یابد، از سویی نتایج نشان داد شایستگی ارتباطی رابطه هوش معنوی و هوش عاطفی با عملکرد کارکنان را میانجی گری می نماید، علاوه بر این نتایج نشان داد هوش عاطفی و هوش معنوی بر شایستگی ارتباطی نیز تاثیر مستقیم دارد.

کلیدواژه ها:

شایستگی ارتباطی ، هوش معنوی ، هوش عاطفی ، عملکرد کارکنان