کشتیهای خودران و قوانین بین المللی جلوگیری از تصادم در دریا

با ظهور انقلاب صنعتی ، و حضور کشتیهای بسیار بزرگ با توان حمل انواع محموله ها قوانین اجباری نگاشته شده و در طول قرن ها ، سیر تکاملی طولانی مدت در مورد مسائل حقوقی شکل گرفته است . با این حال، پیشرفت های فن آورانه اخیر، معرفی اتوماسیون ، با هدف ناوبری مقطعی و یا کاملا خودکار و از سوی دیگر معرفی یک سیستم ناوبری کنترل از راه دور ، سوالات جدیدی را در رابطه با مطابقت قوانین موجود دریایی با توجه به حضور این شناورها بوجود آورده است .کشتیرانی نوین با پیدایش شناورهای بدون سرنشین یا خودران در زمینه های مختلف تجاری ، نظامی و یا جستجو و نجات، مزایای گوناگونی در عرصه دریا و دریانوردی از جمله کاهش خطاهای انسانی با حذف کارکنان کشتی و حذف صدمات انسانی در دریا ،کاهش آلودگی های دریایی ،سرعت عمل و افزایش ایمنی تردد شناورها و ناوبری ایمن ،حذف هزینه های اضافی و بوروکراسی اداری و ده ها مورد دیگر که از فواید این فنآوری جدید محسوب میگردند، را به ارمغان آورده که به طبع حضور آنها در این عرصه ، به روز رسانی قوانین و افزایش ایمنی آبراه ها، بنادر و اسکله ها و همچنین به کارگیری تجهیزات نوین ارتباطی و بندری از ملزومات این فن آوری میباشند. در این مقاله به بررسی حضور این شناورها و مطابقت قوانین و کنوانسیونهای بین المللی دریایی موجود در به کارگیری این شناورها و چالشهای موجود پرداخته و به طور ویژه کنوانسیونبین المللی جلوگیری از تصادم در دریا را با توجه به تردد این شناورها بررسی مینماییم .

کلیدواژه ها:

کشتی های بدون سرنشین ، قوانین جلوگیری از تصادم در دریا ، ناوبری ، هوش مصنوعی ، انسان نگاری .