ارایه الگویی برا ی شناسایی و ارزیابی چالش های مدیریت شهری در مواقع بحرا ن

بحران ممکن است فوریتی ایجاد کند که مستلزم تسریع در عمل و واکنش مدیریت شهری به آن باشد. رفع چالشهای مدیریت بحرانشهری، به معنای تغییر از شیوه های سنتی مدیریت شهری به استراتژی های پویاتر، فراگیرتر و آینده نگرتر است. این تحقیق با هدفارایه الگویی برای شناسایی و ارزیابی چالش های مدیریت شهری در مواقع بروز بحران انجام گرفت.این تحقیق از لحاظ هدف شناسی،اکتشافی واز لحاظ روش،پژوهش میدانی است.از ۵ تن از خبرگان و صاحبنظران که همگی دارای مدر ک دکترا میباشند و بیشاز ۱۵ سال سابقه مدیریتی در مدیریت شهری و مدیریت بحران دارند بهره گرفته شد. نمونه گیری در این پژوهش، به طور هدفمندانجام گرفت. در این تحقیق از مصاحبه به عنوان روش جمع آوری داده ها استفاده شده است.تجزیه و تحلیل داده های این پژوهشبراساس دستورالعمل های استراوس و کوربین (۱۳۹۰) انجام گرفت. این شیوه شامل سه مرحله اصلی کدگذاری باز، کدگذاری محوریو کدگذاری انتخابی است.نتایج نشان داد چالش سازمان محور همراه با مولفه فرعی اش (نهادی) در اولویت نخست، چالش محیطمحور با مولفه فرعی اش (سیاستگذاری) دررتبه دوم و چالش فرد محور با مولفه فرعی اش (انگیزش) در اولویت سوم اثرگذاری درچالش مدیریت بحران شهری قرار می گیرند.بر این اساس میتوان بیان کرد که کمبود نظارت در اجرای طرح های آمادگی قبل از بحران ،عدم امکان ارزیابی بهره وری طرح های اجرا شده در بحران های قبلی، فقدان سیستم ارزیابی دقیق واکنش به بحران ،دشوار و پرهزینهبودن معیارهای موثر در رفع چالشهای کالبدی و فیزیکی بحران شهری ، عدم افزایش بودجه متناسب با بحران های قابل پیش بینی درهرمنطقه ، دشوار بودن ارزیابی اهداف کیفی موثرترین مولفه ها ی اثر گذار در چالش های مدیریت بحران شهری می باشد.بنابرایننتایج نه تنها باید اذعان کرد که تغییرات نهادی نیاز است، بلکه ضروری است که اگر تاکنون در این خصوص اقدامی نشده است، از هماکنون و قبل از وقوع بحران شروع شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، بحران ، چالش فرد محور ، چالش سازمان محور ، چالش محیط محور