بررسی نقش و جایگاه آموزش در ارتقای سطح کیفیت زندگی دانش آموزان

هدف از آموزش ارتقاء، سازگاری دانش آموزان ابتدا با خودش سپس با دیگران ومحیطی زندگی است . یادگیری مهارت ها به آنان می آموزد که در طول زندگی به ویژه در موقعیت های پر خطر چگونه رفتار کنند. مهارت های زندگی به مجموعه توانایی هایی گفته می شود که به افراد کمک می کنند تا به طور موثر و کارآمد با چالش های زندگی مواجه شوند. مهارتهای زندگی ممکن است در اثر تجارب زندگی یا از طریق آموزش کسب شوند و به واسطه آنها می توانید به طور موثر و کارآمد به مسائل زندگی خود رسیدگی کنند. این مهارتها شامل خودتنظیمی هیجانی ، توانایی حل مسئله و تصمیم گیری ، برقرای ارتباطات اجتماعی و همکاری با دیگران می شود. ممتخصصان و روانشناسان بر این باورند که بهترین زمان جهت یادگیری ، دوران کودکی و نوجوانی است زیرا سرعت یادگیری در این سن بالاتر از یک فرد بزرگسال است و ذهن انعطاف بیشتری در رویارویی با شرایط و تناقضات دارد. لذا برای داشتن انسانهایی با بهداشت روانی بالا ، توانمند در انجام کارها و افزایش توانایی های روانی - اجتماعی ، باید از سالهای اولیه زندگی آنان برنامه ریزی شود تا بتوانند با تقاضا و کشمکش های زندگی روزمره، به صورت سازگارانه دست و پنجه نرم کنند و آزمون و خطا انجام دهد . در این پژوهش به بررسی نقش و جایگاه آموزش در ارتقای سطح کیفیت زندگی دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، کیفیت زندگی ، دانش آموزان