بررسی نقش سبکهای تدریس بر پرورش تفکر انتقادی فراگیران

همواره متخصصان تعلیم و تربیت یکی از اهداف اصلی نظام آموزش و پرورش را، پرورش تفکر دانسته اند. مطابق با این امر باید این نظام، به جای انتقال اطلاعات و دانسته های صرفا حفظ شده، به ایجاد فرصت های مطلوب برای پرورش تفکر کودکان بپردازد. اندیشه و تفکر یکی از نیروهای درونی انسان است که از طریق آن یک بازنمایی ذهنی جدید، قضاوت، انتزاع، استدلال و حل مسئله در فرد ایجاد می گردد. تفکر به ویژه تفکر انتقادی به عنوان یکی از مهارتهای زندگی لازمه رسیدن به دانش است و پرورش آن در فراگیران، هسته اصلی یادگیری به شمار می آید؛ زیرا این تفکر به دانش آموزان اجازه می دهد تا در رابطه با دیدگاههای خود تامل کرده و آنها را بیشتر درک کند. بنابراین با توجه به اهمیت این تفکر بر پیشرفت تحصیلی و عملکرد یادگیری آنها ما در این تحقیق سعی کردیم تا به پرورش تفکر انتقادی در کلاسهای درسی با تاثیر مستقیم سبک های یادگیری بپردایم . روش تحقیق تجزیه و تحلیل کتابخانه ای -مروری است . نتایج حاصل از بررسی یافته های مقالات، اسناد و پایگاههای اینترنتی معتبر حاکی از آن است که از مهم ترین مولفه های خلاقیت ، مجهز بودن فراگیر به تفکر انتقادی است که بهترین سن پرورش این مهارت، دوران مدرسه می باشد. همچنین بهرهگیری معلم از روشهای تدریس فعال سبب می گردد تا فرد به توانایی های شخصی خودش اعتماد کرده و راهکارهای مناسبی برای مسائل خود بیابد و درنتیجه این مسیر سبب حرکت فرد به سوی رشد تفکر منطقی و انتقادی است .

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، تفکر انتقادی ، دانش آموزان ، سبک های یاددهی