قیاس هویت Manu در داستان لاک پشت و دو غاز پنچتنتره با «انسان کامل» ابن عربی، بر اساس فلسفه خالده

متون سغدی بر اساس موضوعات متفاوتی دسته بندی می شوند. می توان تمثیل های سغدی را به عنوان یک ژانر ادبی در میان آنان تقسیم بندی کرد. وارنر برونو هنینگ از محقیقین پیشگامی بود که ردپای داستان های پنچتنتره را در تمثیل های سغدی یافت. یکی از خصیصه های این متون روایتی موجز از اصل داستان است. نسخه SI ۵۷۰۴ به عنوان روایت کوتاه سغدی از داستان سیزدهم، تنتره اول پنچتنتره، یعنی «داستان لاک-پشتی که از چوب افتاد» مشخص شد. در داستان سنسکریت ویشنوشرمن، یک برهمن هشتاد ساله، که نویسنده اصلی داستان است سخن حکیمانه ای را از فردی به نام "منو" نقل می کند که در متن سغدی نیامده. در زبان های هند و ژرمن او نمونه نخستین انسان است و معنی نام او بین «انسان» و «مرد» در نوسان است. همچنین چهارده حاکم اساطیری به نام منو، بر زمین حکم می رانند که نام هر یک «منو» است. مونیر ویلیامز معادل «انسان کامل» را برای منو، در واژه نامه خود می آورد. این جستار تلاش دارد تا شخصیت "منو" را با انسان کامل ابن عربی بر اساس فلسفه خالده، که معتقد است برخی موضوعات در ادوار مختلف در فلسفه تاریخ جاری، مشترک و قابل تشخیص هستند را قیاس کند. این جستار تلاش دارد با بررسی هر پرسش و تحقیق درمورد آن به پرسش های فوق پاسخ دهد:۱- بررسی هویت منو. ۲- ریشه شناسی منو در زبان های هند و ژرمن چیست؟ ۳-کدام متون سنسکریت هویت او را تایید می کنند؟ ۴- آیا نمونه دیگری دارد؟ ۵- چه چیز او را با انسان کامل مرتبط می کند؟

کلیدواژه ها:

تمثیل های سغدی ، پنچتنتره ، منو ، منوس ، انسان کامل ، حکت خالده